ارسال کننده : مدیر
طرح : ایده پرداز: اسماعیل اکبری
همانگونه که مستحضر هستید آموزش و یادگیری یک فعالیت و فرآیندی است که معلمان در این فرآیند نقش اصلی را بر عهده دارند ؛ معلمان با توجه به ویژگی های دانش آموزان و شرایط محیطی و فرهنگی از ابزارهای مختلفی جهت ارتقای این فرآیند بهره می برند که در بسیار مواردی به نتیجه مطلوب نمی رسد و یا حتی بتوان به جرات گفت که در اجرای نماز همگانی که می باید هرچه باشکوه تر در مساجد این سرزمین بزرگ برگزار شود موفقیت های چشمگیری به وجود نیامده است ؛ چون بسیاری ارزش و اهمیت آن را از اوایل کودکی درک نکرده اند و دربزرکسالی نیز به خاطر مشغله فکری و خانوادگی دیگر وقتی را جهت بازنگری اعمال و رفتار خود به خودشان اختصاص نمی دهند ؛ من نیز همانند خیلی از افراد دیگر در زندگی خود با اتفاقاتی در فرآیند یادگیری و یاددهی مواجه شدم که می شود از آنها جهت استفاده دیگران بهره برد .این موضوعی که مطرح می کنم مربوط می شود به سال هزار و سیصدو نود که تجربه اولین سال من در مدارس ابتدایی نیز است در این سال اینجانب معاون پرورشی مدرسه شهید موذن از مدارس بخش فورگ ؛ استان فارس بودم . شور و اشتیاق دانش آموزان برایم باور کردنی نبود پیش خودم می گفتم ؛ ما هم قبلا دانش آموز بودیم و ...خلاصه مسئولیت معاونت پرورشی اجرای هر چه بهتر مراسمات مذهبی ؛ آموزش نماز و برپایی هرچه بهتر نماز می باشد ؛ درکلاسهای اول تا سوم آموزش نماز و کلاسهای چهارم تا ششم برپایی نماز جماعت مد نظر بود ؛ در اولین حضور در کلاسهای درس دانش آموزان جهت آموزش نماز اکثر آنها حتی مقدمات اولیه نماز را فرا نگرفته بودند تا من بتوانم در بیست دقیقه ای که مربوط به آموزش نماز می شود مستقیم ذکرهای نماز را به آنها یاد دهم و در همان ماهای آغازین سال پیشرفت قابل ملاحضه ای در مدرسه ی خود به وجود بیاورم ؛ اولین موضوعی که من برای دانش آموزان آن سال بیان کردیم چگونگی وضو گرفتن بود ؛ که در هفته های اول این موضوع را به صورت تئوری ( یعنی اینکه وضو چند مرحله دارد ؛ مراحل آن ؛چگونگی انجام وضو و ...) و در مراحل بعدی به صورت عملی ( دانش آموزان جلوی شیر آب و برای آنها وضو می گرفتم تا آنها ببینند و انجام دهند ) تا اینکه تقریبا سه هفته سپری شد ولی فقط تعداد معدودی یاد گرفته بودند ( بسیاری به صورت عملی اعمال را جا به جا انجام می دادند ؛ عدهای دست پاچه می شدند و ...) تا اینکه در کلاسها تعدادی از دانش آموزان که خوب اعمال وضو را فرا گرفته بودند ؛ با آنها صحبت کردم و به هر کدام از آنها دو یا سه دانش آموز از کلاس خودشان را دادم که به آنها وضو گرفتن را یاد دهند و به دانش آموزان ارشد گروه گفتم هر کس بتواند به افراد گروه خود زودتر وضو را یاد بدهد به عنوان مسئولین آموزش نماز کلاس خود انتخاب می شود ؛ دیری نپایید که سرگروه ها یکی پس از دیگری می آمدند و می گفتند گروه ما یاد گرفته است و آماده انجام دادن اعمال وضو است ؛ در ابتدا تصور می کردم که دانش آموزان غلو می کنند ولی بعد از ارزشیابی گروها متوجه شدم آنها نیز خیلی بهتر از من به اعضای گروه خود وضو را یاد داده اند دیری نپایید که تمامی دانش آموزان به صورت یک بسیج عمومی مثل طرح نهضت سواد آموزی مبنی بر با سواد کردن افراد بی سواد مقدمات و ذکر های نماز را فرا گرفتند ( هر دانش آموز زرنگ تعدای از دانش آموران را به عنوان شاگرد چه در طول مدرسه چه در خارج از مدرسه به آنها نحوه نماز خواندن را آموزش می داد ) طوری شده بود که تمامی دانش آموزان برای فراگیری احکام مربوط به نماز در مسجد حضور می یافتند به طوری که روحانی محل از پس آنها بر نمی آمد و با هماهنگی انجمن مدرسه یکی از افرادی که متصدی مسجد بود هر روز به دانش آموزان قبل از برگزاری نماز جماعت احکام نماز را به آنها یاد می داد . من به واقعیت متوجه شدم که اگر مسئولیت اصلی به دانش آموزان واگزار شود و یک مدیریت صحیح بین آنها ایجاد شود و با هماهنگی والدین می شود کارهای بزرگی را در طول مدت کوتاهی انجام داد .
برای ایجاد حس مسئولیت پذیری ، روش ها و راهکارهایی تدوین شده است که معلم می تواند آن ها را در کلاس خود اجرا نماید .