دهمين اجلاس سراسري نماز

همدان، شهریور‌ماه 1379

بسم الله الرّحمن الرّحيم

در ميان خصلت‌‌‌‌‌‌هاي نكوهيده كه سلامت جان و راحت زندگي را با خطر و مانع مواجه مي‌‌‌سازند، تكبر از پرآفت‌‌‌ترين آنهاست. خودبرتربيني و سركشي برخاسته از آن، چه‌بسيار حقيقت‌‌‌‌‌‌ها را ناشناخته، و چه راه‌‌‌‌‌‌هاي فضيلت را ناپيموده مي‌‌‌گذارد، و چه كينه‌‌‌ها و خصومت‌‌‌‌‌‌هاي نابحق و چه زشتي‌‌‌‌‌‌ها و ناهنجاري‌‌‌‌‌‌ها كه پديد مي‌‌‌آورد. آري تكبر، حجاب حقيقت و خار راه فضيلت، و دشمن صفا و صداقت، و انگيزة دشمني و شرارت است. آحاد جامعه‌‌‌هاي بشري از آغاز عمر خود تاكنون، ضايعات بي‌‌‌‌‌‌شماري را از كبر و خودپسندي اقوام و افراد، و سركشي‌‌‌ها و تعصبات ناشي از آن، تحمل كرده‌‌‌اند و مي‌‌‌‌‌‌كنند.

عبادات اسلامي و بيش از همه نماز، براي زدودن اين آفت از جان آدميان، از جمله درمان‌‌‌‌‌‌هاي مؤثر و كارآمد مي‌‌‌باشند. نماز، آنگاه كه با حال و حضور و آداب، گزارده شود روح آدمي را به نيازمندي ذاتي وي آشنا مي‌‌‌سازد، و ريشة كبر و تفاخر و جبروتِ موهوم را در درونِ او مي‌‌‌سوزاند. خشوع در برابر پروردگار، نور بصيرت را بر دل او مي‌‌‌تاباند و ساية وهم‌آلود خودبزرگ‌بيني را از آن مي‌‌‌زدايد.

«فرض الله الايمان تطهيراً من الشرك و الصلاة تنزيهاً عن الكِبر...».

چه نيكوست به سخن پيشواي پرهيزگاران و امير مؤمنان  گوش فرادهيم و ستايش نماز را در سالي كه مزيّن به نام والاي اوست، از بيان ستودة او بشنويم. در نهج‌‌ ‌البلاغه چنين آمده است: «وَعَن ذلِكَ ما حَرَسَ الله عِبادِه المُؤمِنينَ بِالصَّلواة وَالزَّكواۀِ وَمُجاهَدَۀِ الصِّيامِ فِي الأَيّامِ المَفروضاتِ، تَسكيناً لِأطرافِهِم وَتَخشيعاً لِأَبصارِهِم وَتَذلِيلاً لِنُفُوسِهِم وَاِذهاباً لِلخُيلاءِ عَنهُم...»؛ يعني: خداوند بندگان مؤمن را با نمازها و زكات‌‌‌‌‌‌ها و روزه‌‌‌‌‌‌هاي دشوار از كبر و خودبيني محافظت و حراست مي‌‌‌كند، به پيكر آنان آرامش مي‌‌‌بخشد، به ديدگان آنان فروتني مي‌‌‌دهد، نفس آنان را رام مي‌‌‌سازد، دل‌‌‌‌‌‌هاي آنان را افتادگي مي‌‌‌آموزد، و خودپسندي را از آنان دور مي‌‌‌‌‌‌كند.

در كشور اسلامي ما همة آحاد مردم به‌‌‌‌‌‌ويژه بلندپايگان علمي و اجتماعي و مالي، به اين خصوصيات نيازمندند. بلاي طغيان، و تجاوز، و زورگويي، و زياده‌طلبي، و تحقير ديگران، و ناديده گرفتن حق صاحبان حق، امروزه بزرگ‌‌‌‌‌‌ترين آفت جوامع بشري و جامعة جهاني است و علاج اين‌همه، در اين بيان والاي علوي عليه‌‌‌السلام است.

توجه به اين واقعيت‌‌‌‌‌‌ها، نقش برجستة نماز و نيايش را در چشم اهل بصيرت و انصاف آشكار مي‌‌‌سازد و اهتمام به ترويج و تعريف اين فريضة پرراز و رمز را، بر دوش آگاهان جامعه مي‌‌‌نهد.

اين‌‌‌‌‌‌جانب ضمن سپاسگزاري از شما كه به كار نماز و معرفي و اقامة آن پرداخته‌‌‌ايد، بار ديگر بر توصيه‌‌‌هایی كه در پيام‌‌‌‌‌‌هاي گذشته كرده‌‌‌ام تأكيد مي‌ورزم؛ نسل جوان و نيك نهاد كشور را به قدرداني از فرصت نماز كه فرصت شكفتگي معنوي و پالايش روحي است فرامي‌‌‌خوانم؛ به مسئولان فرهنگي و رسانه‌اي و به همة مبلغان ديني اهميت ترويج اين فريضه و نقش بي‌‌‌همتاي آن در پرورش فضيلت‌‌‌‌‌‌ها و زدودن فسادها را يادآور مي‌‌‌شوم، و از همة خدمتگزاران اين راه، و دلسوزان امر نماز كه با قلم و بيان و مال و آبرو و حضور خود، به اقامة نماز كمك مي‌‌‌كنند صميمانه تشكّر مي‌‌‌كنم.

اميد است همگي مشمول رحمت الهي و دعاي حضرت بقيةالله ـ ارواحنا فداه ـ باشيد.

     والسلام عليكم و رحمة‌الله

سيد علی خامنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای

  19/6/1379

این مطلب را به اشتراک بگذارید :