■ نماز رفع عسر و سختی
نماز رفع گرفتاری:
در این باره از حضرت رضا (علیه السلام) نقل شده است: چون گرفتاری شدیدی برایتان پیش اید که شما را غمگین نمود دو رکعت نماز بخوانید، در رکعت اول (فاتحه) و (ایه الکرسی)، و در رکعت دوم (فاتحه) و سوره (قدر). بعد قران را بر بالای سر بگذار و ده بار بگو:
(اَللهُمَ بِحَقّ مَن اَرسَلتَهُ اِلی خَلقِکَ وَ بِحَقِّ کُلِّ ایَهٍ وَ بِحَقّ کُلَّ مَن مَدَحتَهُ فیهِ عَلَیکَ وَ بِحَقِکَ عَلَیهِ وَ لاتَعرِفُ اَحَدا اَعرَفُ بِحَقِکَ مِنک).
پس ده بار بگو: (یا سَیِدی یا الله) ده بار (بِحَقِ مُحَمَدِ) ده بار (بِحَقِ عَلیٍ) ده بار (بِحَقِ فاطمه) ده بار (بِحَقِ الحَسَن) ده بار (بِحَقِ الحُسین) و همین طور تمام ایمه را می شماری تا حضرت ولی عصر (عج). همانا از جای خود برنخاسته باشید تا حاجتتا روا شود، ان شاءالله.[1]
نماز رفع هم و غم
از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که ایشان در پاسخ فردی گرفتار بیان داشته اند: دو رکعت نماز بخوان و در هر رکعت بعد از (حمد) سیزده بار سوره (قدر). چون فارغ شدی سجده کن و بگو:
(اَللهُمّ یا فارِجَ الهَمّ وَ کاشِفَ الغَمّ وَ مُجیبَ دَعوَه المُضطَرّین وَ رَحمنَ الدّنیا وَ رَحیمَ الاخِرَه صَلّ عَلی مُحَمد وَ ال مُحَمد وَ ارحَمنی رَحمَه تُطفِی بِها عَنّی غَضَبَکَ وَ سَخَطَکَ وَ تُغنِیَنی بِها غَمّن سِواک)
خداوندا! ای گشاینده و زداینده (ابرهای) حزن و اندوه و ای برطرف کننده غم و ای اجابت کننده دعای انسان های مضطر و بیچاره و ای بخشاینده در دنیا، و بسیار مهربان در اخرت، بر محمد و ال محمد درود و رحمت فرست، و بر من رحم کن، رحمتی که به وسیله ان خشم و نارضایتی ات نسبت به من را خاموش سازی و مرا از غیر خودت بی نیاز کنی.
بعد گونه راست را به زمین بچسبان و بگو:
(یا مُذِلّ کُلّ جَبّار عَنید وَ یا مُعِزّ کُلّ ذَلیلِ وَ حَقّکَ قَد بَلَغَ المَجهُودُ مِنّی فی اَمرٍ کَذا فَفَرّج عَنّی).
ای ذلیل کننده هر متکبر سرکش و ای عزیزکننده هر خوار و ذلیلی، قسم به حق خودت که حقیقتاً درباره " فلان کار " سختی و مشقّتم به نهایت شدت رسیده(کارد به استخوانم رسیده)، پس گشایشت را نصیبم فرما!
پس گونه چپ را به زمین بچسبان و بگو مانند ان را، بعد به سجود برگرد و مانند ان را بگو، پس بدان خداوند غم تو را فرج می دهد و حاجتت را روا می سازد.[2]
نماز امام سجاد (علیه السلام) برای رفع اندوه:
همچنین از امام سجاد (علیه السلام) روایت شده است که فرموده اند: هرگاه گرفتاری برای یکی از شما پیش می امد، تمیزترین جامه هایش را بپوشد و وضو بگیرد و به پشت بام رود و چهار رکعت نماز بخواند. در رکعت اول حمد و سوره زلزلت، و در رکعت دوم حمد و سوره نصر، و در رکعت سوم حمد و سوره کافرون، و در رکعت چهارم حمد و توحید را. بعد سر به اسمان بردارد و بگوید:
(خداوندا! تو را قسم می دهم به اسمایی که اگر بر درهای بسته اسمان بخوانی باز می شود، و اگر برای گشاده شدن تنگی های زمین ها بخوانی گشاده می گردد، و به اسماء تو که اگر برای مشکلات بخوانی اسان گردد و به اسمایی که اگر بر قبرها بخوانی برانگیخته می شوند. بر محمد و ال او درود فرست و مرا حاجت روا باز گردان).
سپس حضرت زین العابدین (علیه السلام) فرمودند: به خدا هیچ کس پس از این عمل قدم بر نمی دارد، مگر ان که حاجت او روا می گردد، ان شاء الله تعالی.[3]
نماز عسرت و تنگدستی:
از حضرت صادق(علیه السلام) روایت شده: چون کاری بر تو دشوار شود هنگام گذشتن خورشید از ظهر شرعی دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اول پس از سوره (حمد)، (قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ) و (اِنّا فَتَحْنا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً) تا (وَ یَنْصُرَکَ اللّهُ نَصْراً عَزِیزاً) و در رکعت دوم پس از سوره (حمد)، (قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ) و (اَلَمْ نَشْرَحْ) بخوان و این نماز به تجربه رسیده است.[4]
نماز رفع عسرت و سختی:
اگر کسی حاجتی بسیار دشوار دارد که دیگر برای او امید فرجی از هیچ جایی نباشد در نیمه شب یا ثلث اخر شب(با طهارت) دو رکعت نماز حاجت بخواند(همچون نماز صبح)و بعد از فراغ از نماز با نیت صحیح و اعتقاد صالح و توجه به وجودمقدس خداوند مهربان و توجه به معانی این دعای حاوی اسماء اعظم هفتاد مرتبه بگوید:
یا اَبْصَرَ النّاظِرینْ یا اَسْرَعَ الْحاسِبینْ
یا اَسْمَعَ السّامِعینْ یا اَکْرَمَ الْاَ کْرَمینْ
یا اَرْحَمَ الرّاحِمینْ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینْ
و بعد از فراغ از دعا دست سوی آسمان بردارد و حاجت خویش را از حضرت دوست بخواهد، که ان شاءالله فرجی و گشایشی برای او می شود و به مقصود خویش می رسد.[5]
نماز مکروب و غمناک و گرفتار:
دو رکعت نماز بخوان و قران را بطرف بالا گیر و بگو:
اللَّهُمَّ اِنِّی اَتَوَجَّهُ اِلَیک بِمَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُک الْاَکبَرُ وَ اَسْمَاوُک الْحُسْنَی وَ مَا بِهِ تُخَافُ وَ تُرْجَی اَسْاَلُک اَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ تَقْضِی حَاجَتِی
خداوندا به تو توجه میکنم بانچه در این قران است و در ان اسم اکبر و اسماء حسنای تو و انچه وسیله بیم و امید است در ان میباشد، سوال میکنم که بر محمد و ال او درود فرستی و حاجتم را براوری و حاجتت را اسم ببر.[6]
نماز کفایت:
از امام صادق (علیه السلام): دو رکعت نماز بخوان و سجده کن و خدا را حمد و ثناگوی و بر محمد و ال او درود فرست و صدبار بگو ((یا محمد یا جبرییل، یا جبرییل یا محمد)) مرا در گرفتاریم کفایت کنید که شما کفایت کننده اید و مرا به اذن حق محافظت کنید که شما نگهبانانید.[7]
نماز گرفتار:
امام صادق علیه السلام فرمود: هر که را اندوهی رسد غسل کند و دو رکعت نماز بجا اورد بعد به بستر رود و گونه راست را بر دست راست گذارد و بگوید:
یا مُعِزَّ کلِ ذَلِیلٍ یا مُذِلَّ کلِّ عَزِیزٍ و حَقِّک لَقَدْ شَقَّ عَلَی کذَا وَ کذَا
ای عزیز کننده هر ذلیل و ذلیل کننده هر عزیزی! قسم به حق تو که فلان چیز بر من مشکل امده.[8]
نماز برای رفع شدت و گرفتاری:
امام کاظم (علیه السلام) فرمود: هر نمازی که خواهی بخوان و بعد از ان گونه و چهره بر زمین نِه و سه بار بگو:
یا قُوَّهَ کلِّ ضَعِیفٍ یا مُذِلَّ کلِّ جَبَّارٍ قَدْ وَ حَقِّک بَلَغَ الْخَوْفُ مَجْهُودِی فَفَرِّجْ عَنِّی؛
ای خوار کننده هر جبار، و ای عزیز کننده هر ذلیل و خوار، به حق تو که صبرم لبریز گشته پس گشایشی به من ده؛
بعد گونه راست را بر زمین گذار، و سه بار بگو:
یا مُذِلَّ کلِّ جَبَّارٍ یا مُعِزَّ کلِّ ذَلِیلٍ قَدْ وَ حَقِّک اَعْیا صَبْرِی فَفَرِّجْ عَنِّی
بعد گونه چپ را بر زمین نه، و همین را سه بار بگو، بعد پیشانی بر زمین نه و سه بار بگو:
اَشْهَدُ اَنَّ کلَّ مَعْبُودٍ مِنْ تَحْتِ عَرْشِک اِلَی قَرَارِ اَرْضِک بَاطِلٌ اِلَّا وَجْهَک تَعْلَمُ کرْبَتِی فَفَرِّجْ عَنِّی
شهادت می دهم که هر معبودی جز تو باطل است، تو گرفتاری مرا می دانی ان را برطرف فرما،
بعد با آرامش خاطر بنشین و سه بار بگو:
اللَّهُمَّ اَنْتَ الْحَی الْقَیومُ الْعَلِی الْعَظِیمُ الْخَالِقُ الْبَارِیُ الْمُحْیی الْمُمِیتُ الْبَدِی ءُ الْبَدِیعُ لَک الْکرَمُ وَ لَک الْحَمْدُ وَ لَک الْمَنُّ وَ لَک الْجُودُ وَحْدَک لَا شَرِیک لَک یا وَاحِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَنْ لَمْ یلِدْ وَ لَمْ یولَدْ وَ لَمْ یکنْ لَهُ کفُواً اَحَدٌ کذَلِک اللَّهُ رَبِّی ثَلَاثَ مَرَّاتٍ صَلِّ اللَّهُمَّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِینَ وَ افْعَلْ بِی کذَا وَ کذَا
ای خداوند زنده قیوم و بزرگ، و خالق و افریدگار، و زنده کننده و میراننده، و ایجاد و اختراع کننده، بزرگواری و سپاس خاص توست، جود و امتنان از ان توست، تنها و بی شریک هستی، ای واحد و ای احد و ای صمد ای ان که نزاییده و نزاید و همسری ندارد افریدگار من این چنین است بر محمد (صلی الله علیه و اله و سلم) و ال او درود فرست و برایم چنین(حاجتت رو بگو) کن.[9]
پی نوشت ها:
[1] مکارم الاخلاق، ص326.
[2] مکارم الاخلاق، ص 329.
[3] طبرسی. مکارم الاخلاق: ص 338؛ عزیزی. نمازهای مستحبی، ص 185.
[4] مکارم الاخلاق، ص 332.
[5] اصول کافی باب دعا حدیث 3365 ؛ راهی به سوی خدا ص310.
[6] مکارم الاخلاق ترجمه میرباقری ج 2 ص 137.
[7] مکارم الاخلاق، ص328.
[8] مکارم الاخلاق، ص331.
[9] مکارم الاخلاق ص 337.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
