پایان نامه؛ شرطیت طهارت یا مانعیت نجاست در نماز

در میان فقهای امامیه در این که طهارت از حدث (وضو، غسل و تیمم)، شرط صحت نماز است ، بحثی نیست، و همچنین اشکالی در اعتبار طهارت از خبث (نجاست) در صحت نماز نیست، اما بحث در کیفیت طهارت خبثی است که آیا به نحو شرطیت طهارت است یا مانعیت نجاست؟ دو قول در طهارت خبثی وجود دارد؛ قول مشهور که عبارتشان ظهور دارد طهارت، شرط صحت نماز است. قول دوم (محققان اصفهانی، نایینی، بروجردی، شهید صدر، امام خمینی رضوان الله علیهم اجمعین): طهارت، شرطیت ندارد، بلکه نجاست، مانع از صحت نماز می باشد. قائلین شرطیت طهارت خبثی به کتاب و سنت و اجماع استدلال نموده اند، لکن هر سه دلیل مورد مناقشه قرار می گیرد، اما قائلین به مانعیت نجاست به چهار دسته روایات استدلال نموده اند که غیر از دسته اول، مانعیت نجاست را اثبات می کند. در یک نگاه کلی، وقتی کسی قائل به شرطیت طهارت خبثی باشد، باید طهارت (که شرط صحت نماز است) به یک نحوی قبل از نماز احراز کند، در غیر این صورت اگر احراز نکند، نماز باطل و باید اعاده یا قضاء کند. اما بنابر مانعیت نجاست، لازم نیست قبل از نماز، توجه به طهارت بدن و لباس داشته باشد، اگر التفات به مانع پیدا کند، نمیتوان نماز را اتیان کند، والا اگر التفات به مانع پیدا نکند، با اجرای اصالت برائت می توان نماز را اتیان کرد.

تحقیق حاضر در چهار بخش آماده شد که بخش اول، در رابطه با مفاهیم و کلیات، بخش دوم و سوم، به ترتیب عبارت است از: اقوال و بررسی ادله داله بر مانعیت و ادله داله شرطیت (تحلیل اثباتی طهارت و نجاست)، و بخش چهارم در رابطه با ثمرات مترتب بر بحث شرطیت طهارت خبثی یا مانعیت نجاست می باشد. (محقق: سید رضا قاسم زاده دون)

اصل این پایان نامه در کتابخانه مرکز تخصصی نماز موجود است. جهت دسترسی و اطلاع از سایر پایان نامه ها با موضوع نماز، به لینک زیر، قسمت کتابخانه مرکز تخصصی نماز مراجعه فرمایید.

ورود به سامانه فراکاوش:  https://farakavosh.ismc.ir/PhraseSearch.aspx

این مطلب را به اشتراک بگذارید :