■ روایتی از تقید سرباز شهید قاسم عطار به نماز اول وقت
هشت سال دفاع خستگى ناپذیر و مخلصانه ملت بزرگوار ایران اسلامی، همچون تابلویی زیباست که نقش آفرینی های یکایک ملت بزرگوار ایران در آن به خوبی هویداست.
امروز زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهیدانی همچون شهید قاسم عطار، در حقیقت آشنایی با مسیر و آرمان و مرام آنان است تا در پرتو آن، روزبروز به قله‌های سرافرازی و سعادت نزدیک تر شویم.
شهید قاسم عطار فرزند علی اکبر متولد اول شهریور سال ۱۳۵۳ در قم بود. پدرش به شغل نانوایی اشتغال داشت. وی تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و به شغل گچ کاری پرداخت.
مادر شهید عطار با ذکر خاطره‌ای از این شهید عزیز می‌گوید: وقتی از سر کار با دست‌های گچی و خاکی می‌آمد بهش می‌گفتم «قاسم جان بیا ناهارت را بخور!» می‌گفت: «اول دست هایم را بشویم، بعد وضو بگیرم و نماز بخوانم. بعدا غذا میخورم. غذا خوردن دیر نمی‌شود!» و همیشه نمازش را اول وقت می‌خواند.
چهار ماه از سربازی قاسم باقی مانده بود که می‌گفت این دفعه که بروم شهید می‌شوم. ۱۵ روز از چهار ماه گذشته بود که خبر شهادتش را به ما دادند. همیشه می‌گفت «من اگر لیاقت شهادت را داشتم و خدا مرا قبول کرد، راضی نیستم درعزایم گریه کنید»
شهید عطار با رسیدن به سن سربازی، به عنوان سرباز ارتش در تیپ ۵۵ پیاده در جبهه حضور یافت.
این شهید عزیز سرانجام در پنجم مهر ماه ۱۳۶۹، هنگام انجام ماموریت در ابوغریب دچار سانحه رانندگی شد و یک روز بعد در بیمارستان گلستان اهواز به شهادت رسید.
مزار مطهر این شهید عزیز در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قرار دارد.
ستاد اقامه نماز
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
