■ نماز با تدبر
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : اى مردم ، همانا نمازگزار هنگام نماز ، با پروردگار بزرگ و بلند مرتبه اش مناجات مى كند . پس بايد بداند چه مى گويد .
- هر گاه بنده به نماز بايستد و گرايش و دلش به سوى خدا باشد ، همچون روزى كه از مادر زاده شده باز مى گردد .
- هيچ يك از شما نيست كه وضويى كامل بسازد ، سپس برخيزد و دو ركعت نماز با توجه و حضور قلب بخواند ، مگر اينكه آمرزيده و بهشت برايش واجب مى شود .
- هر كس دو ركعت نماز بگزارد و در آن به هيچ كار دنيايى نيانديشد ، خداوند گناهانش را مى آمرزد .
- بنده نماز مى خواند و يك ششم [ يك سوم ] و حتى يك دهم آن را هم نمى نويسند . از نماز بنده ، فقط آنچه را كه درك مى كند مى نويسند .
- از معصوم روايت شده است : براى تو از نمازت
- جز آن مقدار كه حضور قلب دارى
- چيزى نيست .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : دو ركعت نماز مختصر با تفكر ، بهتر از يك شب به عبادت ايستادن است .
- از معصومان روايت شده است : دو ركعت نماز با تدبر ، بهتر از يك شب به عبادت ايستادن با قلبى بى توجه است .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : خداوند نماز بنده اى را كه دلش همراه تنش نيست ، نمى پذيرد .
- امام باقر ( عليه السلام ) و امام صادق ( عليه السلام ) : براى تو از نمازت ، فقط آنچه كه به آن توجه دارى هست . پس اگر همه آن را به وهم و خيال بگذراند يا از انجامش غفلت بورزد ، نمازش را درهم مى پيچند و به صورتش مى زنند .
- امام صادق ( عليه السلام ) : هر كس دو ركعت نماز بگزارد و بداند كه چه مى گويد ، بى هيچ گناهى ميان او و خدايش باز مى گردد .
- امام باقر ( عليه السلام ) : هنگامى كه به نماز مى ايستى ، پيوسته باتوجه باش كه از آن ، فقط آنچه توجه دارى به حساب مى آيد .
- امام صادق ( عليه السلام ) : همانا من دوست دارم شخص با ايمان شما هنگامى كه به نماز واجب مى ايستد ، دلش را به سوى خدا كند و به كار دنيايى مشغول ندارد . هيچ شخص با ايمانى در نماز دل به سوى خدا نمى كند مگر اينكه خداوند به او رو مى آورد و دلهاى مؤمنان را به او علاقمند مى سازد ، پس از آنكه خود نيز او را دوست دارد .
- هنگامى كه به قبله رو كردى ، دنيا را و آنچه در آن است و مردم را و آنچه در پى آنند ، فراموش كن و به چشم دل ، بزرگى خدا را نظاره كن و ايستادنت را در پيشگاهش
- آن روز كه هر كس از آنچه فرستاده آگاه مى شود و به سوى مولاى حقيقيش باز گردانده مى شود
- به ياد آر ، ايستادنى بر يك پاى ترس و يك پاى اميد . پس هنگامى كه خدا را بزرگ دانستى ( تكبير گفتى ) ، آنچه را در ميان آسمان برين و خاك زيرين است كوچك بشمار ، بى گمان آن هنگام كه خداوند از دل كسى كه او را بزرگ شمرده اما از حقيقت آن امتناع دارد آگاه شود ، مى گويد : اى دروغگو آيا مرا گول مى زنى ؟ به عزت و جلالم سوگند ، از شيرينى ذكرم محرومت مى سازم و از نزديكى به درگاهم و شادمانى مناجاتم ، مانع مى شوم . و بدان كه خدا به خدمت تو احتياجى ندارد و از عبادت و دعاى تو بى نياز است و تنها براى اين دعوتت كرده كه تو را ببخشايد و از مجازاتش دور كند و بركتهاى رحمتش را به تو مژده دهد و راه رضايتش را به تو بنمايد و در آمرزشش را بر تو بگشايد .
- از سنتهاى ادريس : هنگامى كه به نماز داخل شديد ، فكر و ذكر خود را به آن مشغول كنيد و خدا را با پاكى و خالى بودن از غير بخوانيد و مصلحت و سود خويش را با خوارى و فروتنى و فرمانبردارى و بىچارگى از او بجوييد .
فروتنى قرآن : " حتما مومنان رستگار شدند . آنان كه در نمازشان فروتنند . "
- امام على ( عليه السلام )
- در باره گفته خداوند : " آنان كه در نمازشان فروتنند " - فرمود : منظور ، فروتنى در دل است و اين كه مسلمانان را در سايه مهر خود بگيرى و در نماز به اين سو و آن سو رو نكنى .
- امام صادق ( عليه السلام ) : هنگامى كه نماز را آغاز كردى ، فروتن باش و به نمازت توجه كن كه خداوند مى فرمايد : " آنان كه در نمازشان فروتنند " .
- در باره گفته خداوند متعال : " آنان كه در نمازشان فروتنند "
- فرمود : فروتنى ، پايين انداختن نگاه در نماز است .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : كسى كه در نمازش فروتنى نكند ، نمازى ندارد .
- امام على ( عليه السلام ) : پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) مردى را ديد كه در نماز با ريشش بازى مى كند . پس فرمود : اگر دلش فروتن مى بود ، اندامش نيز فروتن مى شد .
- انسان بايد در نمازش فروتنى كند ، كه اگر كسى دلش براى خداى عز وجل فروتن باشد ، اندامش نيز فروتن مى شود و با چيزى بازى نمى كند .
- اين گونه نيست كه فقط نماز بخوانى و روزه بگيرى و صدقه بدهى ، بلكه چنين بايد كه نماز با دلى پاك و عملى مقبول خداوند و خشوعى استوار باشد .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : نگاهت را به سجده گاهت ، بدوز .
- فروتن آن است كه به راست و چپش پى نمى برد ، تنها به سجده گاهش مى نگرد .
- امام باقر ( عليه السلام ) : نگاهت را به پايين فرو انداز و به سوى آسمان بالا مبر . بايد چهره ات درست رو به سجده گاهت باشد .
منبع: کتاب الصلاة في الكتاب والسنة، محمد محمدي رى شهری
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
