چکیده

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین نماز با شادکامی در بین دانش آموزان انجام گرفت. طرح پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان شهر تهران در سال تحصیلی94-93 بود. نمونه پژوهش شامل 300 دانش آموز بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. از پرسشنامه های مقید بودن به نماز و پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که بین نماز و شادکامی در دانش­آموزان رابطه معنادار وجود دارد (001/0P>).

مقدمه

دين، عقايد و دستورهاي علمي و اخلاقي است كه پيامبران از طرف خدا براي راهنمايي و هدايت بشر آورده­اند. دانستن اين عقايد و انجام اين دستورها سبب خوشبختي انسان در دو جهان است. اسلام برنامه سالم سازي است، اين سلامت در سايه تسليم در برابر مشيت الهي و اجراي دستورات و قوانين حيات بخش او به دست مي آيد. بنابراين بديهي است كه همه قوانين، مقررات و برنامه هاي اسلام، راه را براي آرامش خيال و سلامت روان انسان و تحقق خليفه الله بودن او، هموار و آماده می سازد (آقایانی چاوشی و همکاران، 1387).

در میان آموزه های دینی، عبادت و ذکر خدا از جایگاه ویژه ای برخوردار است و در ایجاد بهداشت روانی و آرامش روانی افراد نقش اساسی دارد؛ چنان که بعضی از بزرگان فرموده اند: تا زمانی که سلامت و بهنجاری اعتقادی حاصل نشود، سلامت روانی هم حاصل نمی گردد (مطهری، 1374). از نظر روانشناسان، بیش تر بیماری های روانی که از فشارهای روانی و ناکامی زندگی بر می خیزد، در میان افراد غیر مذهبی دیده می شود. کارل یونگ معتقد است: در طول سال ها درمان بیماری های روانی، حتی یک بیمار را ندیدم که مشکل اساسی اش نیاز به گرایش دینی در زندگی نباشد. به جرات می توان گفت همه بیماران روانی به این دلیل بیمار شده اند که از درون مایه های دینی در زندگی بی بهره بودند و تنها وقتی به طور کامل درمان شدند که به دین و دیدگاه های دینی بازگشتند (پناهی، 1384).

مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید

این مطلب را به اشتراک بگذارید :