چکیده

بندگی و عبادت، آدمی را خدا گونه می کند و به مقام خلیفه الهی می رساند، دل او را از نعمت ها، به ولی نعمت می کشاند، که دون همت است که روی از ولی نعمت برگرداند و دل به نعمت مشغول کند!، و این هست؛ راز هستی. نماز اقرار صادقانه به بندگی خدا، پاره شدن بندهای شیطان و دام های ابلیس است. نماز علاوه بر تاثیرات معنوی که بر جسم و جان انسان می گذارد، یک سری از آداب اسلامی را هم به او می آموزد و در حقیقت همانند مربی عمل کرده و همیشه درکنار متربی می باشد به گونه ای که نقش خط مقدم جبهه ی جهاد اکبر را دارد و باعث آثار فراونی مانند؛ ایجاد محبت، اخلاص، شکرگذاری، وحدت، وقت شناس بودن، مشارکت و اعتماد در جامعه می شود. در این مقاله که با استفاده از روش  تحقیق توصیفی- تحلیلی و با استناد به اسناد کتابخانه ای و اینترنتی نگاشته شده، به بررسی نقش و جایگاه نماز در سرمایه اجتماعی و ارتباط آن با مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و آگاهی که از مهم ترین مؤلفه های سرمایه اجتماعی پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد که برپایی و اقامه ی نماز، اعتماد بین اعضای جامعه را بالا برده و در بعضی موارد مانند؛ نماز جمعه، باعث وحدت بیش تر و مشارکت گروهی خواهد شد و از آن جای که مهم ترین سرمایه ی هر جامعه ای به خصوص جوامع اسلامی، برای تحقق اهداف خود و سایر سرمایه ها؛ سرمایه اجتماعی می باشد و نماز هم مهم ترین رکن عبادی و تعبد آنان است، افزایش این سرمایه در پرتو نماز موجب تکامل و ثمر دهی سایر سرمایه ها (انسانی، فرهنگی، اقتصادی، مادی و ...) خواهد بود و بسیاری از مشکلات جامعه مرتفع خواهند گردید.

مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید

این مطلب را به اشتراک بگذارید :