یادداشت مدیر مرکز تخصصی نماز حجت‌الاسلام آیتی■ گلایه‌های مسجد از رهگذران
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، دهه آخر ماه شعبان المعظم (20 تا ٢٩ شعبان) به نام دهه تکریم و غبارروبی مساجد نامگذاری شده و فلسفه آن آماده‌کردن خانه‌های خدا برای حضور عبادت‌کنندگان و ورود به ماه مبارک رمضان است. این دهه امسال مصادف با هشتم تا هفدهم خرداد ماه است، حجت‌الاسلام والمسلمین اصغر آیتی رئیس مرکز تخصصی نماز به همین مناسبت یادداشتی را با موضوع «شکایت و دعوت مسجد» نوشته است که در ادامه می‌آید:
سلام دوست عزیز!
من همسایه شما هستم، در همین نزدیکی در همین اتاق زندگی می‌کنم.
درددل‌هایی با شما دارم، دوست دارم کمی حوصله کنید و گلایه‌های این همسایه را بشنوید.
با اینکه من هر روز چند نوبت در خانه‌ام را به روی شما باز می‌کنم و چند ساعت به انتظار شما می‌مانم، ولی بعضی از شما سراغ من نمی‌آیید، مثل اینکه با من قهرید؟ مگر از من چه بدی‌ای دیده‌اید؟ چه خاطره بدی از من دارید؟ من که همیشه دل شما را روشن و قلبتان را با صفا کرده‌ام، من که هر وقت به سراغم آمدید به شما آرامش داده‌ام.
شاید برخورد مسجدی‌ها ناراحتتان کرده باشد یا انتظار و خواسته‌ای از کسی داشته‌اید که برآورده نشده، ولی چرا از من و صاحبم که خداست، قهر می‌کنید؟!
من هر لحظه برای آشتی و دوستی با شما حاضرم و دست شما را می‌فشارم، خدا فرموده که مرا آباد کنید و من آباد نمی‌شوم مگر به حضور گرم شما، به برگزاری پر شکوه نماز جماعت، به معنویت و نیایش، به تبدیل شدن من به پایگاهی برای گسترش دین، به همبستگی دل‌ها و لطافت جان‌های نمازگزاران.
وقتی بعضی از شما را می‌بینم که صدای اذان را می‌شنوید و بی‌توجه از کنارم می‌گذرید خیلی دلم می‌گیرد، وقتی می‌بینم که خوردن خوراک جسم را بر شستن دیده دل مقدم می‌دارید آزرده می‌شوم.
باور کنید که من در این میانه نشسته‌ام و هر روز شاهد و کاتب برخوردهایتان هستم، باور کنید که رسم رفاقت با خدا و نشستن در جوار رحمت او این چنین نیست، باور کنید روزهای زندگی به سرعت می‌گذرد و من، زمینه استفاده امروز و گواه روز قیامت شما خواهم بود.
باور کنید که هیچ کاری دیر نمی‌شود و هیچ چیز ارزش ترجیح دادن بر نماز را ندارد، پس مرا آنگونه که در شأن حرم خداست گرامی دارید.
دوستان مسجدی!
از شما همراهان همیشگی هم کمی گلایه دارم.
چرا تنها به مسجد می‌آیید؟ چرا ثواب نماز و عبادت و تلاوت قرآن در مسجد را برای همکاران و دوستانتان نمی‌گویید؟ دوست دارم شما را دسته دسته و گروه گروه ببینم که به سوی من می آیید. نه تنها و جدا.
دوستان عزیز!
چرا دیر به مسجد می‌آیید و زود می‌روید؟ مگر این نیست که دوست داشتنی‌ترین افراد نزد خدا، کسی است که زود به مسجد بیاید و دیرتر بیرون رود؟
چرا «حی الصلوة، حی علی الفلاح و حی علی خیر العمل» را جدی نمی گیرید؟ بشتابید به سوی نماز و رستگاری و بهترین عمل و سعی کنید قبل از نماز کمی در کنارم باشید و فارغ از دنیا آماده نماز شوید؛ نه اینکه با عجله و در رکعات دوم و سوم به نماز برسید.
شما مسجدیان الگوی دیگران باشید و مرا کانون اصلاح اخلاق بسازید.
مسجد خانه خداست.
خانه خدا را با «معرفت»، «تقوا»، «عمل صالح» و «یاد خدا» آباد کنید.
گلایه‌ها و درددل‌های مرا هم به دل نگیرید، من خیر و صلاح شما را می‌خواهم.
من مسجد هستم خانه خدا، عبادتگاه مسلمین.
به امید دیدار، دوست همیشگی شما.
انتهای پیام/ک
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
