-
امام على عليه السلام :
لَو يَعلَمُ المُصَلّى ما يَغشاهُ مِنَ الرَّحمَةِ لَما رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ السُّجودِ؛ اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز سر خود را از سجده بر نخواهد داشت. غررالحكم، ج 5، ص 116، ح 7592
-
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
اَلصَّلاةُ مِفتاحُ كُلِّ خَيرٍ؛ نماز كليد همه خوبی هاست. الفردوس، ج 2، ص 404، ح 3796
-
پیامبراکرم صلي الله عليه و اله و سلم :
الصلوه ، معراج المؤمن نماز، معراج مؤمن است. کشف الاسرار، ج ۲، ص .۶۷۶ سرالصلوه ، ص ۷، اعتقادات مجلسی ، ص ۲۹
-
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
اَوَّلُ الوَقتِ رِضوانُ اللّه وَوَسَطُ الوَقتِ رَحمَةُ اللّه وَآخِرُ الوَقتِ عَفوُ اللّه ؛ نماز در اول وقت خشنودى خداوند، ميان وقت رحمت خداوند و پايان وقت عفو خداوند است. سنن الدار قطنى، ج 1، ص 201، ح 974
-
امام صادق عليهالسلام :
صَلاةُ اللَّيْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَيِّبُ الرِّيحَ وَ تَدُرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّيْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛ نماز شب، انسان را خوشسيما، خوشاخلاق و خوشبو مىكند و روزى را زياد و قرض را ادا مىنمايد و غم و اندوه را از بين مىبرد و چشم را نورانى مىكند. ثواب الأعمال، ص 42
-
پیامبراکرم صلي الله عليه و اله و سلم :
موضع الصلوه من الدین کموضع الرأس من الجسد جایگاه نماز در دین ، مانند جایگاه سر در بدن است. کنز العمال ، ج ۷، حدیث ۱۸۹۷۲
-
امام صادق عليه السلام :
فَضلُ الوَقتِ الاوّلِ عَلَی الأخیر کَفَضل الاخرةِ عَلَی الدُّنیا. فضیلت خواندن نماز در اول وقت نسبت به تأ خیر انداختن آن، مثل فضیلت آخرت بر دنیاست. بحارالأنوار، ج 82، ص 359
-
پیامبراکرم صلي الله عليه و اله و سلم :
الصلوه نور المؤمن نماز نور مؤمن است. شهاب الاخبار، ص .۵۰ نهج الفصاحه ، ص ۳۹۶
-
پيامبر صلى الله عليه وآله :
صَلاةُ اللّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ المَلائِكَةِ وَ سُنَّةُ النبياءِ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ اَصلُ اليمانِ وَ راحَةُ البدانِ وَ كَراهيَةٌ لِلشَّيطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى العداءِ وَ اِجابَةٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ العمالِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ؛ نماز شب، موجب رضايت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت، ريشه ايمان، آسايش بدنها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه اجابت دعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است. ارشاد القلوب، ج 1، ص 191
-
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
لا تَزالُ اُمَّتى بِخَيرٍ ما تَحابّوا وَاَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَكاةَ وَقَروا الضَّيفَ... ؛ امّتم همواره در خير و خوبى اند تا وقتى كه يكديگر را دوست بدارند، نماز را برپا دارند، زكات بدهند و ميهمان را گرامى بدارند... امالى طوسى، ص 647، ح 1340
■ حضور قلب امام سجاد در نماز
|
منبع |
الهداية الكبرى ؛ ؛ ص215 |
|
سند |
وَ عَنْهُ بِهَذَا الْإِسْنَادِ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) |
|
متن |
كَانَ قَائِماً يُصَلِّي حَتَّى زَحَفَ ابْنُهُ مُحَمَّدٌ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ) وَ هُوَ طِفْلٌ إِلَى بِئْرٍ كَانَتْ فِي دَارِهِ بِالْمَدِينَةِ عَمِيقَةٍ فَسَقَطَ فِيهِ فَنَظَرَتْ إِلَيْهِ أُمُّهُ فَصَرَخَتْ وَ انْقَلَبَتْ تَضْرِبُ بِنَفْسِهَا حَوْلَ الْبِئْرِ وَ تَسْتَغِيثُ وَ تَقُولُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ غَرِقَ ابْنُكَ مُحَمَّدٌ فِي قَعْرِ الْبِئْرِ فِي الْمَاءِ فَلَمَّا طَالَ عَلَيْهَا ذَلِكَ قَالَتْ لَهُ جَزَعاً عَلَى ابْنِهَا مَا أَقْسَى قُلُوبَكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ فَأَقْبَلَ عَلَى صَلَاتِهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ عَنْهَا إِلَى غَيْرِ كَمَالِهَا ثُمَّ قَالَ لَهَا وَ قَدْ جَلَسَ عَلَى الْبِئْرِ وَ مَدَّ يَدَهُ إِلَى قَعْرِهَا وَ كَانَتْ لَا تَصِلُ إِلَّا بِرِشَاءٍ طَوِيلٍ وَ أَخْرَجَ ابْنَهُ عَلَى يَدِهِ يُنَاغِي وَ يَضْحَكُ وَ لَمْ يَتَبَلَّلْ لَهُ ثَوْبٌ وَ لَا جَسَدٌ فَقَالَ هَاكِ يَا ضَعِيفَةَ الْيَقِينِ بِاللَّهِ فَضَحِكَتْ لِسَلَامَةِ ابْنِهَا وَ بَكَتْ لِقَوْلِهِ لَهَا يَا ضَعِيفَةَ الْيَقِينِ فَقَالَ لَهَا لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكِ أَ مَا عَلِمْتِ بِأَنِّي كُنْتُ بَيْنَ يَدَيْ جَبَّارٍ وَ لَوْ مِلْتُ بِوَجْهِي عَنْهُ لَمَالَ بِوَجْهِهِ عَنِّي فَمَنْ تَرَيْنَ رَاحِمِي بَعْدَهُ. |
|
ترجمه |
امام صادق ع : امام سجاد ع در نماز بود که امام باقر ع در چاه افتاد همسر امام سجاد فریاد زد ولی امام سجادع اعتنایی نکرد بعد از نماز دست در چاه کرد وامام باقر ع را بدون اینکه لباس وبدنش خیس شده باشد گرقت وبه مادرش داد وفرمود : ای زنی که یقینت به خدا ضعیف است این هم بچه تو صحیح وسالم زن نا راحت شد امام فرمود :من مقابل خدای جبار در نماز بودم واگر از او روی بر می گرداندم او نیز روی می گرداند آن وقت غیر از خدا چه کسی به من ترحم می کرد ؟ |
|
نکته ها وپیامها |
|
|
توضیحات |
این از کرامات امام است وانسانهای معمولی که صاحب کرامت نیستند وعلم غیبی ندارند نمی توانند این مورد را الگو قرار دهند چون حفظ جان دیگران واجب است ونماز را باید شکست روزی امام عسکری ع در چاه افتاد وهمین معجزه تکرار شد وَقَعَ أَبُو مُحَمَّدٍ ع وَ هُوَ صَغِيرٌ فِي بِئْرِ الْمَاءِ وَ أَبُو الْحَسَنِ ع فِي الصَّلَاةِ وَ النِّسْوَانُ يَصْرُخْنَ فَلَمَّا سَلَّمَ قَالَ لَا بَأْسَ فَرَأَوْهُ وَ قَدِ ارْتَفَعَ الْمَاءُ إِلَى رَأْسِ الْبِئْرِ وَ أَبُو مُحَمَّدٍ عَلَى رَأْسِ الْمَاءِ يَلْعَبُ بِالْمَاء الخرایج ج 1 ص 451 عایشه : با پیامبر مشغول صحبت بودیم ولی تا وقت نماز می شد آنقدر مشغول خدا می شد که گویا ما با هم غریبه ایم و همدیگر را نمی شناسیم عن عَائِشَةَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُحَدِّثُنَا وَ نُحَدِّثُهُ فَإِذَا حَضَرَتِ الصَّلَاةُ فَكَأَنَّهُ لَمْ يَعْرِفْنَا وَ لَمْ نَعْرِفْهُ شُغُلًا بِاللَّهِ عَنْ كُلِّ شَيْءٍ عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية ؛ ج1 ؛ ص324 |
