■ نماز خواندن با کلاهگیسی که از موی طبیعی ساخته شده و معلوم نیست آن موها از کافر است یا مسلمان، چه حکمی دارد؟
پاسخ: در بدن و لباس نمازگزار نباید عین نجس وجود داشته باشد. و در فرض سؤال، اگر کلاهگیس از موی طبیعی کافر(غیر اهل کتاب) تهیه شده باشد و موها نیز به گونهای کاشته نشده باشد که قابلیت رشد داشته و به عبارتی جزء بدن فرد درآمده باشد، نماز خواندن با آن باطل است، مگر اینکه ضرورتی پیش آید؛ مثل اینکه کلاهگیس به سر چسبیده و جدا کردن آن مشقت داشته باشد و از طرفی هم وقت کافی برای خواندن نماز نیز نباشد.
ولی اگر نمازگزار نسبت به این موضوع شک دارد، و نمیداند کلاهگیس از موی مسلمان تهیه شده یا کافر؟ بیشتر مراجع نمازش را صحیح میدانند، ولی برخی[1] مراجع در این موضوع احتیاط نموده و نماز با چنین کلاهگیسی را صحیح نمیدانند.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنهای (مد ظله العالی):
اگر یقین ندارید که از کافر غیر کتابی است، اشکال ندارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
با علم اجمالى به بودن موى کافر غیر کتابى در میان آنها حکم به طهارت اشکال دارد.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
[در فرض سؤال] مو پاک است و نماز هم با آن صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
در صورت ضرورت، مشکل شرعی ندارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
مانعی ندارد.
[1]. آیت الله سیستانی.
[2]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنهای، سیستانی، شبیری زنجانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.
■ 1-گر در هنگام قرائت حمد و سوره ، پای راست ما روی یک فرش و پای چپ ما روی فرش دیگر باشد، اشکالی دارد؟
2- اگر در هنگام سجده ، انگشتان پا ( انگشت شست پا ) در میان این دو فرش و روی موزائیک قرار گیرد ، اشکالی دارد؟
شخص در هنگام نماز و موقعی که ایستاده است باید بدنش ثابت و آن را حرکت ندهد.[1] در مورد سؤال اول باید طوری بایستد که ایستادن به طور معمول صدق کند، مثلاً کسى که مىتواند درست بایستد، اگر پاها را خیلى گشاد بگذارد که به حال ایستادن معمولى نباشد نمازش باطل ...
■ وظیفه نمازگزار هنگام شک مبطل
اگر هنگام نماز یکى از شکهایى که نماز را باطل مىکند، برای کسی پیش آید آیا میتواند در همان لحظه نماز را رها کند؟
آیت الله خامنه ای مد ظله العالی: بنابر احتیاط نمىتواند بلافاصله نماز را رها کند بلکه باید قدرى فکر کند تا شک پابرجا شود (یعنى یقین یا گمان به یک طرف پیدا نکند) و آنگاه رها کردن نماز مانعى ندارد. ...