مگر می تونه کسی از تو دورم بکنه!

از اون روز ده سالی می گذشت ، هنوز هر وقت به اون جا می رسید قدما شو بلندتر بر می داشت و سرشو پایین می انداخت و زودی رد می شد . بعد ا ز اون هیچکس جلال رو تو مسجد ندید. با اینکه باباشو خیلی دوست داشت جلال یه بچه مسجدی باشه اما هروقت اسم مسجد رو می آورد بهونه های عجیب و غریب جور می کرد وهرطوربود از رفتن به مسجد طفره می رفت . بارها مادر خواسته بود که آقای جمشیدی یه کاری بکنه وساده از ...

از اون روز ده سالی می گذشت ، هنوز هر وقت به اون جا می رسید قدما شو بلندتر بر می داشت و سرشو پایین می انداخت و زودی رد می شد .

بعد ا ز اون هیچکس جلال رو تو مسجد ندید. با اینکه باباشو خیلی دوست داشت جلال یه بچه مسجدی باشه اما هروقت اسم مسجد رو می آورد بهونه های عجیب و غریب جور می کرد وهرطوربود از رفتن به مسجد طفره می رفت .

بارها مادر خواسته بود که آقای جمشیدی یه کاری بکنه وساده از کنار مسجد نرفتن جلال نگذره.

و پدرهم می گفت:خانوم چقدر اصرار می کنی؟! جلال هنوز بچس، خب حتما خسته می شه. ماشاالله آقای کمالی هم که نمازشو حسابی طول میده، بین دو تا نمازهم که افاضه می فرمایند.

خانم جان ما دیگه عادت کردیم، اما جلال چی، مگه ما به هر چی عادت کردیم اونم باید عادت بکنه ؟!

سعیده خانم که فک می کرد از حرفای شوهرش تونسته یه جواب قانع کننده پیدا کنه می گفت :

آقا همین دیگه من و شما چه جوری عادت کردیم اینجوری مرتب بریم نماز جماعت ؟

همین خود شما،غیر اینه که حاج آقای خدا بیامرز از کوچیکی دستتون رو می گرفتو همراه خودش می برد مسجد و هیئت ؟.

آقای جمشیدی هم می گفت : خانم حرفت صحیح ولی آن" سبو شکست و آن پیمانه ریخت".

تواین همه سال همیشه همینطور بود حرفهای زن و شوهر به جایی نمی رسید و همچنان بی خیال مسجد رفتن جلال بودنو و جلال همچنان روز به روز دورتر و دورترازباورای پدرومادر!

انگاری وقتی به کوچه مسجد می رسید عصبای پاهاش یهو قطع می شد،

سلولای مغزش به یه جای دیگه می کشوندش!

امروز قراره آقای جمشیدی دنبال کارای پسر بیمارش باشه.

جلال جان میشه لطف کنی این برگ چک رو برسونی به حاج آقا رسولی .

عجب ! حاج آقا رسولی !
بابا من امروز صبح زود باید خودم رو برسونم مدرسه باید کنفرانس بدم زودتر باید برم خودمو آماده کنم.

بهونه ای خوبی بود آخه نمی خواست چشمش به مسجدی بیفته که خاطره بدی ازش داره ،مغازه آقا رسولی هم که دیوار به دیوار همون مسجدبود.

خوب بابا این که کاری نداره یک توکه پا میری چکو میدیو بعدش خودتو به کلاست می رسونی می دونی که حال رضا اصلا خوب نیست باید برم دنبال داروهاش .

چاره ای نبود به خاطر داداش رضا هم که شده باید قبول می کرد .

به درب مسجد رسیده بود، چشمش به آگهی ترحیم ، رنگ رو رفته ای افتاد، عکس آگهی براش خیلی آشنا بود انگاری همون آدم ده سال پیش بود که جلال دیده بودش رفت جلوتر . اِ خدا رحمتت کنه مش حسین !

بازم خوب نگاش کرد .

خدا بیامرزدت!

یادته چه جوری از خونه خدا که تو فقط خادمش بودی پرتم کردی واسه یک آدامس! اونم چون می خواستم نماز بخونم از دهنم در آوردمو کنار مهرم گذاشتمش که بعدا بندازمش بیرون .

یادته مش حسین هر بار یه جور بهمون گیر می دادی و بیرونمون می کردی؟!

شاید حق با تو بود ولی خوب چکارکنم ، ما بچه بودیم و تو دنیای خودمون !

می دونی این ورا آفتابی نمی شدم که فقط تورو نبینم،؟!

از تو بدم میومد ، به خاطر تو چقدر خودمو اذیت کردم و پدرومادربیچارمو بیشتر!

می دونی به خاطر رفتار بدت خیلی از برو بچه های محل با خدا هم قهر کردن ، حتی دیگه نمازم نمی خونن!

می دونی وقتی با هم جمع می شدیم و سر حرف باز می شد میگفتن ول کن بابا اگرخادم مسجد و نماز این پیر مرده، نماز و خدا هم باشه واسه خودش!

می بینی آقای مش حسین چیکار کردی با دل بچه هایی که هر کدومشون می تونستن یه خادم واقعی نماز باشن !

یادته خودت یک پا مجتهد شده بودی، اون آقای دیگه هم که از تو مجتهدتر! بنده خدا حاج آقا کمالی هم که حریفتون نمی شد .

هر چه بنده خدا حاج آقا کمالی (امام جماعت ) بهتون می گفت ، حرف خودتون رو می زدید و راه خودتون رو می رفتین .

بد جوری بغضش ترکیده بود دیگه حرفی نمونده بود که به مش حسین بیچاره که حالا اسیر خاک نزنه .

ای بابا این حرفها چه فایده داره، تو که مردی و دستت از زمین و زمان کوتاه!

یادمه حاج آقا کمالی میگفت برای مرده طلب آمرزش کنین . حالا هم بهتره به جای این حرفها به خونه دلم برگردم ،همون جایی که ازش بیرونم کردی بشینم و برات دعا کنم .

با عکس مش حسین خداحافظی کرد ، و رفت سراغ مغازه حاج آقا رسولی که کار بابا رو انجام بده

حاج رسولی هم خیلی وقت بود که جلال رو اینورا ندیده بود ، چند باری تو مهمونی ها دیده بودش و می دونست که پسر آقای جمشیدیه.

همینطور که از کوچه مسجد به سمت خیابون می رفت حرفاشو مرور می کرد