نماز و عبادت شهید سید مرتضی آوینی

همانطور كه همه اطلاع دارند خيلي اهميت به نماز اول وقت مي‌دادند. در اين مورد به خانواده تذكر مي‌دادند. ولي اصولا رفتارشان هميشه توام با مهرباني زياد بود و در موارد جزيي‌تر هم هيچ وقت هيچ نوع اعمال فشاري نبود يعني شرايط را به گونه‌اي فراهم مي‌كردند كه تغييرات مورد نظرشان در خانه اتفاق بيفتد. نماز شبشان تقريبا در هيچ شرايطي ترك نمي‌شد ولي ايشان از اين روح عبادات را دريافت مي كردند. يعني حقيقت اين عبادات در اعمالشان متجلي مي‌شد. ممكن بود نمازشان از نظر زماني زياد طول نكشد ولي دريافتي كه از اين عبادت مي‌كردند خيلي زياد بود چون عبادت كاري نبود كه از سرعادت انجام بدهند، با تمام روح و قلب پيش خداوند حاضر مي‌شدند. مورد ديگر اينكه ايشان هميشه با وضو بودند. احساس مي‌كردم كه زندگي ايشان سراسر جلوه عشق بود و وضوگرفتن ايشان هم شايد يك معني‌اش اين بود كه يعني هميشه خودشان در حضور خداوند احساس مي‌كرند و شايد تمام زندگي برايشان حالت نماز خواندن داشت.