خداوند مشتاق كيست ؟

خداوند به يكى از صديقين وحى فرمود كه من در ميان بندگانم كسانى را دارم كه مرا دوست دارند و من هم آنها را دوست دارم . آنها مشتاق من هستند و من نيز مشتاق آنها. مرا همواره ياد مى كند، من نيز به ياد آنها هستم . در تمام كارها به من نظر دارند، من هم توجهم به آنهاست .

آن صديق گفت : معبود من ! نشانه آنها كه مورد توجه تو هستند چيست ؟

فرمود:

آنها كسانى هستند كه در انتظار غروب آفتاب هستند تا شب فرا برسد و تاريكى همه جا گسترده شود و آنها در دل شب با من به راز و نياز بايستند. صورتهاشان را از روى خضوع روى خاك بگذارند و به مناجات بپردازند. در دل شب به خاطر نعمتهايى كه به آنها داده ام مرا خالصانه سپاس مى گويند. تا سحر با ضجه و استغاثه در قيام و ركوع و سجودند. به خاطر عشقى كه به من دارند، خودشان را در رنج و سختى مى اندازند. اولين چيزى كه به آنها مى دهم اين است كه از نور خود به دلهاشان مى تابانم تا به واسطه آن نسبت به من معرفت يابند.

« رساله لقاء الله / ص 133 و 134»