توصیفی عاشقانه از نماز کودکانه (توسط خانم معلم)

خدایا در صف وضو دست از پا نمی شناسم برای اقامه ی اولین نماز دلچسب خودم.

و در تکبیر نمازم، خدا جون مهربون دستان کوچکم را در کودکی و پاکی برای اعلام بندگیت بالا آوردم، دستانم را با بزرگیت بگیر و رها نکن تا ابد.
در موقع حمد و سوره مثل سربازی هستم که در حالت  آماده باش بندگیست و از تو میخواهم تا پاهایم را در مسیر بندگیت استوار کنی!

رکوع من اعلام خضوع است یعنی خدایا خضوع کردم تا اعلام کنم که گردنم از مو باریکتر است برای آنچه برایم مقدر میکنی. سبحان الله (که پاک ترینی.)

در سجده برخاک بندگی فرود آمدم، نیازمند دستان خداییت هستم برای برخواستن، الله اکبر که بزگترینی برای اعتماد و کمک خواستن.

دعای دست یا همان قنوت یعنی دستان کوچکم را باز گذاشته ای برای درخواست و من می خواهم  فقط تو خریدارم باشی.

و در تشهد و سلام، با تمام وجودم اعتراف میکنم که  تنها تویی که شکرت واجب است، گواهی می دهم که جز تو کسی لایق خدایی نیست، گواهی می دهم که برگزیدگانت هم بی مثالند در رسالت وبندگی، پس سلام و درود بیکران ما بر بهترین برگزیدگانت.
 

سرکار خانم ناصری کیا معلم اول ابتدایی /موسسه قرآنی اباصالح عج