پاداش نمازگزار بیمار
روزی پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله، به طرف آسمان نگاه می كرد، تبسمی نمود. شخصی به حضرت گفت: يا رسول الله ما ديديم به سوی آسمان نگاه کردی و لبخندی بر لبانت نقش بست، علت آن چه بود؟ رسول خدا فرمود: به آسمان نگاه می كردم، ديدم دو فرشته به زمين آمدند تا پاداش عبادت شبانه روزی بنده با ایمانی را كه هر روز در محل خود به عبادت و نماز مشغول می شد، بنويسند؛ ولی او را در محل نماز خود نيافتند. ...
روزی پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله، به طرف آسمان نگاه می كرد، تبسمی نمود. شخصی به حضرت گفت:
يا رسول الله ما ديديم به سوی آسمان نگاه کردی و لبخندی بر لبانت نقش بست، علت آن چه بود؟
رسول خدا فرمود: به آسمان نگاه می كردم، ديدم دو فرشته به زمين آمدند تا پاداش عبادت شبانه روزی بنده با ایمانی را كه هر روز در محل خود به عبادت و نماز مشغول می شد، بنويسند؛
ولی او را در محل نماز خود نيافتند. او در بستر بیماری افتاده بود.
فرشتگان به سوی آسمان بالا رفتند و به خداوند متعال عرض كردند:
ما طبق معمول برای نوشتن پاداش عبادت آن بنده با ايمان به محل نماز او رفتيم.
ولی او را در محل نمازش نيافتيم، زيرا در بستر بیماری آرميده بود.
خداوند به آن فرشتگان فرمود:
تا او در بستر بیماری است، پاداشی را كه هر روز برای او هنگامی كه در محل نماز و عبادتش بود، می نوشتيد، بنويسيد.
بر من است كه پاداش اعمال نیک او را تا آن هنگام كه در بستر بیماری است، برايش در نظر بگيرم.
بحارالانوار، ج 22، ص 83
