گوش کن! صداي حسين است!

حي علي الصلوة...

گوش کن! صداي حسين است؛ صدايي که بوي حوض کوثر مي دهد و رايحه گل هاي بهاري را به همراه دارد. تمامي لشکريان کفر با دهان باز همديگر را مي نگرند. در اين کشاکش سخت حسين چه زمزمه مي کند؟ خبر به سرعت بين فرشتگان زمين مي پيچد. هر يک با خود زمزمه مي کند: «حسين آهنگ نماز دارد»؛ نماز در کرب و بلا و در زير آفتاب سوزان. ملائک زميني درنگ نمي کنند. حسين مي خواهد نماز کند، لاجرم بايد از تيرهاي دشمن، از تيرهاي دشمن در امان باشد. ديواري انساني در برابر نماز حسين تشکيل مي شود. حسين تکبير مي گويد، رکوع مي رود و سجده مي کند. هر عمل از نماز او شيطان را خشمگين تر مي کند... هزاران تير به سوي نماز روانه مي شود و هر لحظه فرشته اي در خون خود مي غلتد. وقتي نماز حسين به آخر مي رسد، تمامي فرشتگان در خون هم مي غلتند و به همين خاطر «بحول الله» مي گويد و فرشتگان نيروي تازه مي يابند.