دعای قنوت امام محمد تقی الجواد (علیه السلام)

اللّهُمَّ أدِل لِأَولِيائِكَ مِن أعدائِكَ الظّالِمينَ . . .  الَّذينَ . . . اتَّخَذوا ـ اللّهُمَّ ـ مالَكَ دُوَلاً ، وعِبادَكَ خَوَلاً ، وتَرَكُوا اللّهُمَّ عالَمَ أرضِكَ في بَكماءَ عَمياءَ ظَلماءَ مُدلَهِمَّةٍ ، فَأَعيُنُهُم مَفتوحَةٌ ، وقُلوبُهُم عَمِيَةٌ ، ولَم تُبقِ لَهُمُ اللّهُمَّ عَلَيكَ مِن حُجَّةٍ . لَقَد حَذَّرتَ اللّهُمَّ عَذابَكَ وبَيَّنتَ نَكالَكَ ، ووَعَدتَ المُطيعينَ إحسانَكَ ، وقَدَّمتَ إلَيهِم بِالنُّذرِ ، فَآمَنَت طائِفَةٌ ، فَأَيِّدِ اللّهُمَّ الَّذينَ آمنَوا عَلى عَدُوِّكَ وعَدُوِّ أولِيائِكَ ، فَأَصبَحوا ظاهِرينَ وإلَى الحَقِّ داعينَ ولِلإِمامِ المُنتَظَرِ القائِمِ بِالقِسطِ تابِعينَ ( مهج الدعوات : 60 .)

امام جواد عليه السلام ـ در قنوت خود ـ : بار خدايا، دوستانت را بر دشمنان ستمگرت پيروز گردان،... همانان كه... اموال تو را در ميان خود دست به دست چرخاندند و بندگانت را به بردگى گرفتند و جهان سرزمين تو را، بار خدايا، در كرى و كورى و تاريكى شديد رها كردند، چشمانشان باز است و دلهايشان كور و براى آنان، بار خدايا، بر تو حجّتى نمانده است؛ بار خدايا، تو آنان را از عذاب خود برحذر داشتى و كيفرت را برايشان روشن ساختى و به فرمانبرداران، وعده احسانت را دادى و پيشاپيش به آنان هشدار دادى، پس طايفه اى ايمان آوردند ـ بار خدايا، كسانى را كه ايمان آوردند در برابر دشمن خود و دشمن دوستانت تأييد فرما ـ و آشكار (و پيروز) گرديدند و دعوتگر به سوى حقّ شدند و پيروى از امام منتظر عدالت گستر را پيشه كردند.