اذان با صدای بلند

یکی از مهم ترین اهدافی که باعث شد شهید نواب صفوی جمعیت فدائیان اسلام را تشکیل دهد، احیای امر  به  معروف و نهی  از منکر بود.

اعضای فدائیان اسلام هم  عهد شده بودند که وقت اذان، هرجا که هستند، بایستند و با صدای بلند اذان بگویند. این کار، آن  هم در دهة سی شمسی اقدامی شجاعانه و تأثیرگذار بود؛ زیرا جامعه، از زمامدارن گرفته تا مردم، دچار خودباختگی فرهنگی و دینی شده بودند. شاید در شرایط حاکمی ت دینی هم بسیاری خجالت بکشند در خیابان اذان بگویند؛ اما فدائیان اسلام حتی از رفتار اهانت  آمی ز برخی رهگذران نیز پروایی نداشتند و با صدایی رسا اذان می  گفتند.

اذان گفتن علنی در معابر دست کم سه فایده داشت. اول اینکه، برای اهل نماز یادآوری وقت عبادت بود. دوم آنکه، باعث می شد افراد سست  ایمان، بر اظهار دین و عقیدة قدرت و جرئت پیدا کنند. سوم اینکه، موجب می شد اهل  گناه و معصیت در آن لحظات دست از رفتار شرم  آور خود بکشند و به گوشة دنجی بروند.

شهید نواب صفوی به نماز عشق می  ورزید و این نگاه را به همة یارانش منتقل کرده بود. او نغمۀ دلنواز اذان را مقدمه  ای برای بیداری فطرت  ها و انس با خالق یکتا می دانست.

قصه عاشقان؛ دعوت به نماز در سیره شهیدان؛ ص 74