تپش های قلبم در وضو

متن ارسالی از خانم حانیه زندیه (دانش آموز پایه دهم هنرستان کار و دانش حضرت زهرا سلام الله علیها)

وضو می گیرم صدای تپش های قلبم را می شنوم...حس و حال عجیبی دارم.اشتیاق قلبم برای به تو رسیدن مرا به جنون رسانده...سجاده را باز می کنم بوی عطر سجاده ام فضا را پر می کند...انتظارم لبریز شده بی اختیار رو به خانه ی معشوقم می ایستم برای گفتن تکبیره الاحرام دست هایم را بالا می برم فکر می کنم دیگر در این دنیا نیستم و فقط وجود تو را حس می کنم...با خواندن حمد و توحید، می خواهم تو را ستایش کنم تویی که بالاتر از ادراک منی....در رکوع قامتم در مقابل عظمتت خم می شود...سجده می کنم به جبران تمام محبت های بی پایانت...در قنوتم دست هایم را به سمتت دراز می کنم به سمت تویی که ستارالعیوبی...دعاهایم را در قنوتم یکی یکی می شمارم شاید زیاد باشد اما این را میدانم که تو آنقدر بزرگ هستی که به دعاهایم دست رد نزنی...در سلام نمازم روبه رویت می نشینم ولی خدای من به جای خداحافظی در اتمام نماز باز هم به تو سلام می کنم زیرا پایان این حس زیبا نیست.نماز گفتگوی راز است و بر آوردن نیاز,راز بزرگ بندگی و نیاز به سخن گفتن با هم صحبتی که در صحبتش ملالی نیست و آنچه از همدمی اش بار می آید شیرینی و راحتی و آرامش است.

نماز نردبانی برافراشته در تمام طول عمر است تا بتوان شبانه روزی چندین بار در ساعتی مشخص بر فرازش رفت بی واسطه با معبود سخن گفت و بی پرده با حبیب درد و دل کرد.

نماز آن اتصال با خدا

نماز آن گوهر بی انتها

نماز آن لطف سرشار از یقین

نماز آن معنی یکتای دین

نماز آن شور مستی در عمل

نماز آن نور هستی از ازل

نماز عبد یعنی بنـدگی

عبادت در عمّل در زنـدگی

شکوه آن به هم رنگی بود

جماعت اصل یک رنگی بود

جهت ارسال متن،خاطره, دلنوشته های نمازی اینجا کلیک کنید.