از نماز صبح چقدر لذت می بری؟

 اون موقعا که می رفتیم مدرسه و معلممون میگفت توی کلاس از روی فلان درس یه بار بنویسید و ماهم خطمون خوب بود و معلم هم می اومد بالای سرمون و به نوشتنمون نگاه می کرد،

 یه حس شعف و نشاطی بهمون دست میداد؛ طوری که اصلا دوست نداشتیم معلم از کنارمون بره. وقتی می رفت، انگار حسمون برای قشنگ تر نوشتن ضعیف می شد.

حالا خدا بالای سر تک تک ما وایساده و به لحظه هم از ما غافل نمیشه.
وما الله بغافل عما تعملون. (بقره،  آیه ۷۲)
و خدا از آنچه انجام می دهید غافل نیست.

خدا داره ریز کارا و حرفای ما رو می بینه و میشنوه. حس اون شاگرده رو باید ضرب در چند کرد تا بشه حس بنده ای رو به دست آورد که در برابر نگاه خدا داره کار میکنه؟

 این حس وقتی که میاد، عبادتم یه لذت دیگه پیدا میکنه...  
لذت یه کیف روحیه. تو وقتی کاری رو برای خدا انجام میدی و یقین داری که در مقابل نگاه خداست، به اندازه ای که خدا رو بزرگ می بینی، از این تماشا لذت می بری.

 وقتی که حس میکنی این کار، هرچقدر سخت تر باشه،[مثل بیدار شدن برای نماز صبح و وضو گرفتن در سرمای زمستان] بیشتر نظر خدا رو به شما جلب میکنه، لذتش بیشتر میشه.

 خدایی که هست، خدایی که داریم، استاد عباسی ولدی، صفحه ۵۲.