شهیدی که روی خاک نماز می‌خواند

یکی از شاخصه‌های شهدای هشت سال دفاع مقدس عدم دلبستگی آنان به مادیات و تعلقات دنیوی بود که چه بسا همین موضوع آنان را از اسارت این دنیا رهانید و به فیض عظیم شهادت نائل رساند.

نمونه‌ای از این روحیه و اعتقاد والا و مقدس را، مادر سردار شهید «حمید پرکار شیشوان» فرمانده گردان امیرالمؤمنین (ع) لشکر 31 عاشورا، درباره وی نقل کرده است:

خیلی ساده زندگی می‌کرد، اکثرا بر روی خاک نماز می‌خواند و از نشستن بر روی فرش کراهت داشت.

روزی که تازه از جبهه برگشته بود به اتاق کوچکی که خالی از زیرانداز و فرش بود رفت و خواست به نماز بایستد. لاجرم برای این کار زیراندازی خواست که سجاده را بر روی آن پهن کند. تکه موکتی را برایش بردم و جلو پایش انداختم. اما وقتی چشمش به آن موکت افتاد پرسید این مال کیست؟ گفتم: مال خواهرته که به امانت پیش ماست. حمید گوشه موکت را جمع کرد و گفت: مادر جان، موکت را بردار، نمی‌خواهم روی موکت دیگران نماز بخوانم. گفتم: حمید جان، خواهر که غریبه نیست، مگر چه عیبی دارد. گفت: نه مادر نمی‌خواهم. موکت را جمع کردم و سجاده را به کف خالی اتاق انداخت، دیدم سرا پایش خاکی خواهد شد لذا چند گونی کهنه آوردم و پیش رویش گستردم. حمید روی گونی‌ها نشست و گفت: به به، واقعا بهشت اینجاست. و از اتاق خارج شدم و لحظاتی بعد صدای سوزناکش را شنیدم که می‌گفت: خدایا مرا دلبسته دنیا نکن و شهادت را نصیبم گردان.

خبرگزاری دفاع مقدس