اجابت دعا در سجده

ابوالحسن محمد بن عبدالله هروى مى ‏گويد مردى از اهالى بلخ با غلامش به زيارت حضرت امام رضا (عليه السلام) آمد.

خود و غلامش آن حضرت را زيارت كردند.

ارباب، بالاى سر حضرت آمد و مشغول نماز شد و غلام، پايين پاى حضرت به نماز ايستاد.

چون هر دو از نماز فارغ شدند، به سجده رفتند و سجده را طولانى نمودند.

ارباب پيش از غلام سر از سجده برداشت و غلام را صدا كرد.

غلام سر از سجده برداشت و گفت لبيک، اى مولاى من.

به غلام گفت مى‏ خواهى آزادت كنم؟

گفت آرى.

گفت تو در راه خدا آزادى و فلان كنيز من هم كه در بلخ است، در راه خدا آزاد است و من در اين حرم مطهر او را با اين مقدار مهريه به همسرى تو درآوردم و پرداخت آن را نيز ضامن شدم و فلان زمين حاصل خيز خود را هم وقف بر شما دو نفر و اولادتان و اولاد اولادتان و همين طور نسل و ذريه شما كردم و حضرت امام رضا (عليه السلام) را هم به اين برنامه شاهد گرفتم.

غلام گريست و به خدا و به حضرت رضا (عليه السلام) سوگند ياد كرد كه من در سجودم جز اين امور را نخواستم و به اين سرعت اجابتش از سوى خدا برايم معلوم شد.

منابع:

۱. بحارالانوار، جلد ۴۹، صفحه ۳۳۰

۲. عیون اخبار الرضا، جلد ۲، صفحه ۲۸۲