نماز را باید آموزش داداگر انسان نسبت به کاری آگاه باشد و روش انجام آن را به یاد داشته باشد، انجام آن آسان است.
بسیارند افرادی که یا احکام نماز، یا الفاظ آن و یا اسرار آن را نمی دانند. در اینجا والدین، معلمان، مربیان، اساتید، حوزه های علمیه، مسؤولان و سازمانهای فرهنگی، و صدا و سیما هر کدام در شعاع امکانات و اختیارات خود باید نقش ایفا کنند.
آموزش و پرورش باید در هر پایه و کلاس به گوشه ای از آداب و اسرار نماز بپردازد و خیال نکند اگر در فلان کلاس چند جمله ای دربارة به نماز گفت، لازم نیست که در کلاسها و کتابهای بعدی آن را تکرار کند؛ زیرا که نماز هم خودش تکراری است و هم باید آموزش و تبلیغ آن تکراری باشد.
اسلام به ما سفارش کرده از هنگام تولد نوزاد با گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ ، گوش نوزاد را با کلمه حی علی الصلوة آشنا کنیم و در آخرین مرحله که هنگام دفن در قبرستان است، باز با کلمه الصلوة و به جا آوردن نماز بر میت به نماز توجه شود.
توجه به نماز هم در شادی مطرح است مانند نماز شب زفاف؛ هم در هنگام احساس خطر مثل نماز آیات، که به هنگام زلزله و رعد و برق دلهره آور خوانده می‌شود.
نماز هم ابزار تشویق است مانند: نماز جعفر طیار که به جعفر طیار ( در برابر خدمات او در حبشه) هدیه شد و هم ابزار توبیخ است که قرآن می‌فرماید بر مرده منافقینی که از جبهه فرار کردند، نماز نخوان « وَ لا تُصَلِّ عَلى أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَدا» .
نماز از حضرت آدم تا خاتم الانبیاء ص همیشه در متن برنامه ها بوده است.
بنابراین مسائل باید هم برای هر سال و هم برای هر دوره و کلاس به زاویه و بُعدی از ابعاد نماز در کلاسهای درسی آموزش و پرورش و دانشگاه اشاره ای بشود.
در حوزه های علمیه نیز باید آموزش روش دعوت به نماز در قالب یکی از برنامه ها یا فوق برنامه های جدی انجام گیرد.
دسته ها: دعوت به نماز ,
