اعود بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم
عنوان گفتمان: ذکر الله و آثار آن
پیش گفتار
ذکر گفتن یکی از خصایص انسان است؛ اما اینکه نوع آن و آثار مطلوبش کدام باشد و اینکه بنی آدم با کدام نوع ذکر و به چه روشی و بر اساس چه منبعی به آنچه که مطلوبش است یعنی آرامش و بدور بودن از هرگونه نگرانی و اضطرابی می رسد؛ این مهم است؛ امری که در این مقال به یاری خداوند یکتا، قصد بر این است تا بر اساس آیات الهی قرآن کریم، مبحثِ ذکر بویژه بطریق اولی « ذکر الله » از زوایای معانی، آثار و برکات و عوارض اعراض از آن مورد بررسی قرار گیرد. امید اینکه به لطف حضرتش جل عظمته مورد اثر واقع گردد و پاسخگوی سوال فوق مبنی بر اینکه کدام نوع ذکر است که به آدمی و قلب او آرامش می بخشد نیز باشد. ان شاءالله. آمین یا رب العالمین.
توضیح اینکه جهت معرفت و انس هر چه بیشتر با قرآن کریم به لطف و اذن الهی، تنها به ذکر مواردی از آیات مرتبط با هر موضوع بسنده، و ما بقی موارد مطروحه در این مقال با ذکر آیات و سوره های مربوطه به قرآن کریم ارجاع داده می شود.
نکته شایان یادآوری اینکه از آن جهت که نماز، برابر آیات کریمه قرآنی سوره های 14 طاها و 114 هود؛ خود بنوعی « ذکر » می باشد و از سوی دیگر یکی از اجزای نماز در رکوع و سجود و تسبیحات اربعه باز « ذکر » می باشد؛ لذا بطریقی و طی یک نتیجه گیری می توان گفت که با چنین مواردی اهمیت و جایگاه نماز و اینکه چرا خدای یکتا این همه بر انجام این فریضه تاکید دارد، بیشتر شناخته و بدان پی برده می شود.
دستور خداوند یکتا
نخستین مورد این است که خودِ خداوند یکتا به مومنین دستور داده تا ذکر او را بسیار بگویند و در شامگاهان و بامدادان او را تسبیح گوی باشند تا از برکات دو سرایی آن بهره مند گردند: « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا (٤١) وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلا (٤٢) هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا (٤٣) تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا (٤٤) احزاب».
نتیجه این آیات کریمه اینکه، مومینن به عنوان یک تکلیف باید به یاد خداوند باشند و ذکر او را بگویند تا از برکات و نعمات دنیایی و آخرتی آن که بیرون بردن آنها از تاریکی ها به سوی روشنایی و پاداش خوب آماده شده برای آنان در سرای دیگر است بهره مند شوند و نتیجه دوم آیه کریمه 41 مذکور اینکه، مومنین فقط و فقط و فقط باید ذکرِ « الله » را بگویند اگر درپی نتایج دنیایی و آخرتی موصوف از جانب خداوند می باشند. در واقع این تنها ذکرِ « الله » است که چنین برکاتی را برای نمونه برایشان بدنبال خود دارد. و لذا بدنبال آن تکلیف شان این است که آیات خدا را از جمله مرتبط با این موضوع را به گوش سایر مردم برسانند.
بسم الله الرحمن الرحیم
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم
عنوان گفتمان: ذکر الله و آثار آن
پیش گفتار
ذکر گفتن یکی از خصایص انسان است؛ اما اینکه نوع آن و آثار مطلوبش کدام باشد و اینکه بنی آدم با کدام نوع ذکر و به چه روشی و بر اساس چه منبعی به آنچه که مطلوبش است یعنی آرامش و بدور بودن از هرگونه نگرانی و اضطرابی می رسد؛ این مهم است؛ امری که در این مقال به یاری خداوند یکتا، قصد بر این است تا بر اساس آیات الهی قرآن کریم، مبحثِ ذکر بویژه بطریق اولی « ذکر الله » از زوایای معانی، آثار و برکات و عوارض اعراض از آن مورد بررسی قرار گیرد. امید اینکه به لطف حضرتش جل عظمته مورد اثر واقع گردد و پاسخگوی سوال فوق مبنی بر اینکه کدام نوع ذکر است که به آدمی و قلب او آرامش می بخشد نیز باشد. ان شاءالله. آمین یا رب العالمین.
توضیح اینکه جهت معرفت و انس هر چه بیشتر با قرآن کریم به لطف و اذن الهی، تنها به ذکر مواردی از آیات مرتبط با هر موضوع بسنده، و ما بقی موارد مطروحه در این مقال با ذکر آیات و سوره های مربوطه به قرآن کریم ارجاع داده می شود.
نکته شایان یادآوری اینکه از آن جهت که نماز، برابر آیات کریمه قرآنی سوره های 14 طاها و 114 هود؛ خود بنوعی « ذکر » می باشد و از سوی دیگر یکی از اجزای نماز در رکوع و سجود و تسبیحات اربعه باز « ذکر » می باشد؛ لذا بطریقی و طی یک نتیجه گیری می توان گفت که با چنین مواردی اهمیت و جایگاه نماز و اینکه چرا خدای یکتا این همه بر انجام این فریضه تاکید دارد، بیشتر شناخته و بدان پی برده می شود.
دستور خداوند یکتا
نخستین مورد این است که خودِ خداوند یکتا به مومنین دستور داده تا ذکر او را بسیار بگویند و در شامگاهان و بامدادان او را تسبیح گوی باشند تا از برکات دو سرایی آن بهره مند گردند: « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا (٤١) وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلا (٤٢) هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا (٤٣) تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا (٤٤) احزاب».
نتیجه این آیات کریمه اینکه، مومینن به عنوان یک تکلیف باید به یاد خداوند باشند و ذکر او را بگویند تا از برکات و نعمات دنیایی و آخرتی آن که بیرون بردن آنها از تاریکی ها به سوی روشنایی و پاداش خوب آماده شده برای آنان در سرای دیگر است بهره مند شوند و نتیجه دوم آیه کریمه 41 مذکور اینکه، مومنین فقط و فقط و فقط باید ذکرِ « الله » را بگویند اگر درپی نتایج دنیایی و آخرتی موصوف از جانب خداوند می باشند. در واقع این تنها ذکرِ « الله » است که چنین برکاتی را برای نمونه برایشان بدنبال خود دارد. و لذا بدنبال آن تکلیف شان این است که آیات خدا را از جمله مرتبط با این موضوع را به گوش سایر مردم برسانند.
