يكی از روشهای تعليمی قرآن بكارگيری زبان حكمت است نه تحكم

آيا روش تعليم دين كه در جامعه مشاهده ميكنيم موافق روش قرآني است؟
آيا غالب مبلغين و گويندگان ديني با زبان حكمت از احكام سخن ميگويند؟
وقتي به جوان دستوري بدون تحليل, ديكته شود آن را تحكم به خود تلقي مي كند مگر آنكه زمينه لازم براي پذيرش آن براي وي فراهم شده باشد.
بي ترديد اگر زبان حكمت را در بيان احكام پيش گيريم جمع زيادي از نسل نو را با خود همراه خواهيم كرد.
يكي از راهكارهاي عملي بكارگيري اين روش, بيان كاركردها و آثار احكام است كه قرآن نيز در مواردي آن را پيش گرفته است. به چند نمونه اشاره مي كنيم:

أقِمْ الصَّلاَةَ لِذِكْرِي(طه:14)
براي ياد من [خدا] نماز به پاي داريد.

أقِمْ الصَّلاَةَ ان الصَّلاَةَ تَنْهَي عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ (العنكبوت:45).
نماز را به پاي دار. به راستي نماز از فحشا و منكر جلوگيري مي‎كند.
در اين آية كريمه، فلسفة اقامة نماز، ياد خدا، دروني‎سازي آن در قلوب مؤمنان و ايجاد ارتباط قلبي با خدا تلقي شده است.

خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا (التوبة:103)
از اموال آن‌ها صدقه‎اي (زكات) بگير تا با آن آن‌ها را پاك سازي و تربيت پرورش دهي.
اين آيه به فلسفة وجوب زكات اشاره دارد، كه در نتيجة آن، مؤمنان از رذائل اخلاقي، دنياپرستي و بخل و امساك پالايش، و به زيور سخاوت، نوعدوستي، و توجه به حقوق ديگران، آرايش مي‎يابند.

خداوند در خصوص حج مي‎فرمايد: وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ ... لِيشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ (حج:27-28)
و مردم را دعوت عمومي به حج كن...تا شاهد منافع گوناگون (معنوي و اجتماعي خويش (در اين برنامه حياتبخش) باشند.

قرآن در (سورة مباركه بقره، آيه شريفه183) نيز رمز وجوب روزه را تقوا پيشگي و آزاد‎سازي آدميان ازتنگناهاي غرايز حيواني برشمرده است.

جميع آيات حاوي آثار و عملكرد آموزه‎هاي ديني، به نحوي ازحكمت احكام پرده مي‎دارد. اين‎ها نيك هويدا مي‌سازد، كه يكي از روشهاي قرآن در تعليم دين، بيان حكمت احكام است.