نماز شب در آب

گردان 410 در سد دز تمرین می کرد. هوا و آب سرد بود. با اینکه روحانی کاروان بودم، برای اینکه در حال و هوای کار و فعالیت بچه ها قرار بگیرم با آن ها وارد آب می شدم. موقعی که شناکنان برای تمرین می رفتیم، اگر سؤالی می کردم بچه ها پاسخ می دادند، ولی هنگام برگشتن کسی جوابم را نمی داد و نمی دانستم چرا؟ بعداً فهمیدم بچه ها هنگام بازگشت، جهت را به گونه ای انتخاب می کنند که رو به قبله باشند و همان طور که برمی گردند، نماز شب می خواندند. برنامه تمرین به شکلی تنظیم شده بود که بچه ها نزدیک اذان صبح برمی گشتند و برای اینکه نماز شب را از دست ندهند، هنگام مراجعت نماز می خواندند.1

1. عباس میرزایی، گردان غواص، ص 23. خاطره محمد حسین جلالی از گردان غواص گردان 410.