شعر؛ دلت را با خداوند آشنا کن

ز عمق جان خدایت را صدا کن دل غفلت زده مانند سنگ است مس دل را ز یاد او طلا کن شکوه بندگی در خاکساری ست خضوع و بندگی پیش خدا کن تو غرق نعمت پروردگای بیا و حق نعمت را ادا کن نشان حق شناسی در نماز است جفا تا کی؟ بیا قدری وفا کن ز پیش او گشا دست نیازی به درگاه بلند او دعا کن به سنگ توبه ای بشکن دلت را غرور و سر گرانی را رها کن ...