دو عاملی که حکیم ابوالقاسم فردوسی را بهشتی کرد

آورده اند که:
 چون فردوسی وفات کرد، شیخ
ابوالقاسم کُرکانی (1) بر او نماز نکرده و عذر آورد که او مداح کفار بوده است.

بعد از مدتی خواب دید که حکیم فردوسی در بهشت با فرشتگان است.
شیخ به او میگوید: به چه چیز خدای تعالی تو را آمرزید و در جنت ساکن گردانید؟

فردوسی گفت: به دو چیز، یکی به آنکه تو بر من نماز نکردی و دیگر آنکه این بیت در توحید گفته ام:
جهان را بلندی و پستی تویی
ندانم چه ای، هر چه هستی تویی.(2)

پی‌نوشت‌ها:

1. نسخه: گرگانی

2. مجالس النفائس، تصحیح علی اصغر حکمت، چ 2، 1363 ه.ش، ص ص 343-344، نیز: توضیح ذیل بخش 9 (عطار و فردوسی).