راز بی پایان

حمد و سپاس ایزد جهان­آفرین را سزاست که شکر شاکرین، حمد حامدین، ذکر ذاکرین و سعی خالصین متوجه درگاه اوست و هستی را آمیخته با حکمت و تعلیم برای بشر، همراه با مصلحت  برای وصال به سربلندی و عزت توام ساخته­است. خدایی که ما را آفرید تا جانشین او بر روی زمین باشیم و بینی شیطان وسوسه کننده را به خاک مذلت بمالیم. خداوند در ابتدای خلقت از روح خود در ما دمید و این را فضیلتی برای ما قرار داد تا بتوانیم دل و جان خود را از هرگونه ناپاکی حفظ کنیم و لازمه­ی جهاد علیه نفس را برخورداری از روشنایی دل قرارداد. همان­گونه که در مکتب انسان­ساز اسلام نیز به آن اشاره شده، دوری از گناهان و مفاسد اخلاقی آثار و برکات فراوانی در زندگی فرد دارد و فریضه­ی نماز که باارزش­ترین عمل است، می­تواند مانع از فحشا و نهی­کننده از منکرات باشد.

نماز، تسکین دل­های محزون، شفای قلب­های مجروح، سعی و صفای پاک­دلان، میقات کعبه­ی عاشقان، پرواز بیدار­دلان و بوستان قلب پاک جوانان است. نمازی که هر چقدر آن رابیشتر درک کنی  نسبت به آن معرفت یابی، می­توانی خاشعانه و از اعماق دل با معبود سخن گویی و او را از   خواسته­هایت آگاه سازی.

پیامبر اکرم (ص) نیز در مورد نماز می­فرمایند:"نماز نور و روشنایی است." پس هر کس با آن مانوس شود در قلمرو نور و روشنایی قرار دارد و هر کس از نماز فاصله گیرد در تاریکی و ظلمات دل به سرمی­برد و از فیوضات سرشار آن بی­بهره خواهد بود و برای او در حیات و دنیا و آخرت سعادتی نیست.

نماز، این گنجینه­ ی ذکر و راز بی­ پایان، مامنی است برای مومنان تا محبوب را در آن جویند، مانند امیر مومنان(ع) که در حین نماز تیر را از پای مبارکشان بیرون کشیدند.

نمازی که انسان را به قرب الهی می­رساند که انسان می­تواند به مقام بندگی و سروری دست یابد و با غرق شدن و سفر کردن به این روشنایی دل، جمال یار را در آن ببیند و در منزلگه صالحان و روشندلان سکنی گزیند که "طوبی لهم و حسن ماب".