پیشروی در روشنایی
چرا نماز؟ انسان فطرتا موجودی است که به حمد و سپاس موجودی برتر از خود نیاز دارد و این امر به سبب حس خداجویی و زیباطلبی است؛ که هر انسانی داراست. و هر فردی به طریقی این نیاز خود را برطرف میکند و برای ما مسلمانان، دین مبین اسلام نماز را پیش رو میگذارد که کلید و رمز ارتباط با بی نهایت مطلق و قدرت لایزال الهی است. و با پای اذکار پیشروی در روشنایی. نماز لحظه ی وصال است و عبد ...
چرا نماز؟ انسان فطرتا موجودی است که به حمد و سپاس موجودی برتر از خود نیاز دارد و این امر به سبب حس خداجویی و زیباطلبی است؛ که هر انسانی داراست. و هر فردی به طریقی این نیاز خود را برطرف میکند و برای ما مسلمانان، دین مبین اسلام نماز را پیش رو میگذارد که کلید و رمز ارتباط با بی نهایت مطلق و قدرت لایزال الهی است. و با پای اذکار پیشروی در روشنایی.
نماز لحظه ی وصال است و عبد این ناچیز با قرارگرفتن روی سجادهای خود سفر و رجوع به دل خویشتن میکند که نشان معشوق دارد و در مقابل خالق و معبود خویش سر تعظیم بر خاک مینهد و به حق که بهترین حالت انسان در مقابل خالق و راه نزدیکی به اوست که او از ما اینگونه خواسته "واسجد واقترب"، پر پرواز مییابد به سمت معبود اوج میگیرد و به سمت نور پیش میرود تا آنجا که غرق در هوالجمیل گردد و چهره الله بیند و مدهوش گردد. که در این میان عارفان حق و ساکنان طریق محبوب را حال و هوایی دگر است.
در نمازم خم ابروی توبر یاد آمد حالتی رفت که محراب به فریاد آمد
نماز قوت بخشیدن به ستون خیمه ی اسلام است. و خالی ساختن دل از بتهای هوا وهوس، آری نماز تبر بت شکنی است و بس. و همانگونه که نبی اکرم(ص) فرمودند: همو که نماز نور دیده اش بود: نماز را به چشمه ساری فیروزه ای تعبیر نمودند که بنده پنج مرتبه در شبانه روز با شستشو در آن از هرگونه بدی و گناهی مبرا میگردد.
نماز تعبیری از دشت کربلاست و همنوایی با صالحان و مقربان درگاه ایزد منان و طنین انداز کردن نوای دلنشین "اللهم عجل لولیک الحجه ابن الحسن" و لبیک عاشقانه و خالصانه به "هل من ناصر ینصرنی" مولایمان ابا عبدالله الحسین(ع)، زیرا که هدف ایشان از قیام غیرتمندشان جز اقامه نماز و امر به معروف و نهی از منکر نبود. که ما با خواندن نماز این فریضه را ارج مینهیم و به جای میآوریم.
نماز پیمودن راه عبودیت و مقصد رضوان احدیت میباشد و گشودن دریچههای امید و زیبایی به روی خودمان، و با رجوع به دل ملموس ساختن"انا اقرب من حبل الرید" که از ابزار دنیایی فراتر است و بار و بندیل سفر بستن به سمت خداست.
با به کار بردن هر ذکری در نماز در درگاه حضرت حق، آن کریم و غفور و رحیم را به صدا درآوردن است تا در بگشاید و ما را به حریم خود راه دهد و مغفرت بخشد که هدف ما در زندگی نیز جز این نیست.
خلاصه این که در این برهه از زمانه که پلیدی و گناهان بر اجتماع، سایه افکنده ما باید به نماز پناه بریم و با اول وقت و به جماعت اقامه کردن آن به این فریضه بها و تازگی بخشیم و به دیدهای تکرار به آن ننگریم. و همان گونه که رهبر معظم فرمودند: "در نماز تکرار نیست و تعمق و تفکر است." و از آن مامنی در مقابل خطرهای زندگی بسازیم و آن را زمزمه بیداری و رهایی از غفلتها سازیم تا نهضت با برکت خمینی بر حکومت عدالت مهدی(عج) متصل گردد.