علّت گریه حضرت علی علیه السلام

ابودرداء روایت کرده است: «شب امیرالمؤمنین علی علیه السلام را دیدم که از مردم کناره گرفته و در مکان خلوتی مشغول مناجات با پروردگار است، در حالی که او در محراب عبادت ایستاده بود و اشکهایش بر روی صورتش می غلطید، مانند مار گزیده به خود می پیچید و مانند مصیبت دیده ها گریه می کرد و می گفت: «آه!آه! از توشه اندک و سفر طولانی و انیس و همنشین کم! آه از آتش که جگرها را بریان کند و پوست بدن را پُر کند، آه از آتشی که خرمن گستراند».

ناگاه دیدم صدا خاموش شد. گفتم حتما حضرت را خواب برده است. رفتم تا آن حضرت را بیدار کنم. چون ایشان را حرکت دادم، دیدم همچون چوب خشک شده است. گفتم شاید امام از دنیا رفته است. به خانه آن حضرت رفتم و فاطمه علیهاالسلام را از این امر آگاه ساختم، ایشان فرمودند: «این حالتی است که هر شب از ترس خدا بر او عارض می شود.»

منبع: نماز شب، کلید حلّ مشکلات