این جوری نماز بخون!

امام صادق (علیه السلام) به حمّاد فرمودند: آیا میتوانی به خوبی نماز بخوانی؟ حماد گفت: چگونه نمیتوانم و حال آنکه کتاب حریز را که در باره نماز نوشته شده است از حفظ دارم.

امام (علیه السلام)  فرمود: برخیز و دو رکعت نماز بخوان.

حماد میگوید بلند شدم و یک نماز خیلی خوب به گمان خودم خواندم و تمام نماز را از لحاظ رکوع و سجود به جار آوردم.

امام بعد از نماز فرمود: ای حماد! نماز را خوب نخواندی و چقدر زشت است برای مردی که این همه سن از او گذشته ولی نمیتواند یک نماز کامل بخواند. حماد گفت خجالت کشیدم و خیلی خودم را خیلی کوچک دیدم.

وقتی دل انسان ابهت و کبریایی خدا را حساب نبرد در ظاهر هم آداب ارتباط با خدا را رعایت نمیکند و خوب نماز نمیخواند و هنگام نماز با دیگران ارتباط دارد و توجه به اطراف مثلا تلویزیون دارد.

حماد میگوید به امام (علیه السلام) گفتم: فدایت شوم! آیا نماز را به من تعلیم می‌دهی؟

امام (علیه السلام)  رو به قبله راست ایستادند و دست های خود را آزاد گذاشتند و انگشت ها را به هم چسباندند و ما بین دو قدم حضرت (علیه السلام)  به میزان سه انگشت فاصله بود(البته پای زن ها بهتر است که به هم بچسبد) انگشتان پای حضرت رو به قبله بود و تا آخر نماز هم رو به قبله بود. با تواضع و حضور قلب "الله اکبر" گفتند. بعد از تکبیرة الاحرام سوره حمد و توحید را با ترتیل و آرام خواندند و بعد از تمام شدن سوره توحید به قدر یک نفس کشیدن صبر کرد و عجله ای برای رفتن به رکوع نداشت و بعد دستهای خود را بلند کرده و تا مقابل صورت آوردند درحالیکه ایستاده بود گفتند: "الله اکبر" و پس از آن به رکوع رفتند. برای رکوع کف دستها را روی زانو گذاشتند در حالیکه انگشتانش بر روی زانو باز بود و زانو را به عقب فشار میداد.

زانو را به عقب دادند چنانکه با راست و پشت حضرت طوری راست شده که اگر قطره آبی روی کمرش می‌ریختند به هیچ طرفی نمیرفت. (البته برای خانم ها مستحب است که خیلی خم نشوند)

گردن خود را کشیده و سر به زیر نیانداختند و سر هم در امتداد ستون فقرات بود. چشم را بر هم گذاشتند و سه مرتبه به آرامی گفتند: سبحان ربّی العظیم و بحمده. بعد راست ایستادند و زمانی که خوب ایستادند گفتند: سمع الله لمن حمده. و در همان حال که ایستاده بودند دستها را تا مقابل صورت بلند کردند و گفتند؟: الله اکبر و بعد به سجده رفتند.

دو کف دست را پیش زانوها و مقابل صورت خود به زمین گذاردند و انگشتان آن حضرت به هم چسبیده بود و این انگشتان هم رو به قبله بود و سه مرتبه به آرامی گفتند: سبحان ربی الاعلی و بحمده. اعضای بدن خود را از بر هم نگذارده بودند(البته برای خانم ها خوب است که بدنشان روی پاهایشان بیاید و دست هایشان به اطرفشان چسبیده باشد).

و بر هشت موضع بدن خود به زمین سجده کردند. پیشانی، دو سر زانو، دو کف دست، دو سر انگشتان پا و سر بینی.

بعد از نماز هم فرمودند: هفت موردش واجب است و یکی از آنها مسحب است و آن نوک بینی است که خوب است یک مُهری زیر بینی بگذاریم.

سپس از سجده خارج شدند و به ران چپ نشستند و و گفتند "الله اکبر" و بعد گفتند: استغفرالله ربی و اتوب الیه". و دوباره در حالیکه نشسته بودند و گفتند: الله اکبر و به سجده دوم رفتند. در رکوع و سجود هیچ یک از اعضای بدن نگذارده بود و موقع سجده آرنج دست خود را  باز نگه داشته بود و به زمین نگذارده بود و در ححال تشهد خواندن انگشتان دست حضرت از یک دیگر باز بود و به این کیفیت دو رکعت نماز خواندند و چون از تشهد و سلام فارغ شدند گفتند: ای حماد! چنین نماز بخوان.

این ها آداب ظاهری نماز بود که باید رعایت کنیم.

استاد علی زارعی