نماز عیدی که اقامه نشد!!!

امام رضا علیه السلام و نماز عید فطر

مأمون گفت:« من فقط می خواهم امر ولایت عهدی شما در قلب ها تثبیت شود.»

و اصرار زیادی کرد تا اینکه امام فرمود:« مرا عفو کن و دست از من بدار. من اگر نماز بخوانم، مانند جدم رسول خدا و پدرم امیرالمؤمنین علی برای نماز عید خارج می شوم!»

مأمون گفت:« هر طور که می خواهید، خارج شوید.» و سپس اعلام کرد که همه کارگزاران مملکتی و سایر مردم، صبح روز عید بر در خانه امام اجتماع کنند.

صبح روز عید

صبح روز عید همه کارگزاران مأمون دم در خانه ی امام حاضر شدند. مردم شهر در راه ها و بالای بام ها منتظر تشریف فرمایی امام علیه السلام بودند. خورشید که طلوع کرد، حضرت رضا علیه السلام غسل کرد و عمامه ای سفید بر سر بست و عصایی در دست گرفت و با پای برهنه از خانه بیرون آمد و دستور داد همه ی خدمتکارانش هم مانند او از خانه بیرون بیایند.

هنگام بیرون آمدن چهار تکبیر گفت، و گویی در و دیوار با او تکبیر گفتند. بزرگان قوم که همه با لباس های مجلل و سلاح های مجهز و سوار بر اسب های قیمتی انتظار امام را می کشیدند، با دیدن این منظره، ناگهان خود را بر زمین انداختند و کفش های خود را از پا درآوردند. حضرت رضا علیه السلام به راه افتاد و هر ده قدم که می رفت، می ایستاد و چهار تکبیر می گفت و مردم که در راه ها و بام ها اجتماع کرده بودند، نیز با او تکبیر می گفتند و گریه می کردند. شهر مرو یکپارچه ولوله و گریه شده بود.

ترس مامون از تجمع مردم به دور امام علیه السلام

جلالت و ابهت امام رضا علیه السلام آن چنان بود که قلب هر بیننده ای را به خود جلب می کرد. لذا جاسوسان مأمون، اوضاع را به او خبر دادند و مأمون ترسید که اگر امام با این کیفیّت به مصلّی برسد، مردم شیفته او بشوند. به همین دلیل نگذاشت امام به راه خود ادامه دهد؛ فرستاده ای نزد او فرستاد و پیغام داد که:« ما شما را به رنج و زحمت انداختیم. بازگردید و خود را به مشقّت نیاندازید. دستور دادم شخصی که هر سال نماز عید می خواند، امسال نیز بخواند.»