خلوت شبانه معمار کبیر انقلاب

یکی از برجسته ترین الگوهای رفتاری و سیروسلوک معنوی درعصر حاضر،امام راحل رحمه الله است. ایشان عمر مبارک خویش را همواره در طریق بندگی و اخلاص گام برداشت و تمام هستی اش را وقف راه خدا و بندگی او کرد. از جمله اموری که می تواند سرمشق زندگی ما باشد، اهتمام ایشان به سحرخیزی و برنامه مناجات سحرگاهی ایشان است.

 نزدیکان ایشان نقل کرده اند که از جوانی، نماز شب و شب زنده داری، جزو برنامه های امام بود. حتی در شبی که از پاریس به تهران می آمد، در هواپیما این برنامه از او ترک نشد.(1)

آقای _مصطفی خوانساری_ نقل می کند: «یک سال در قم، خیلی برف آمده بود که سیل نصف قم را برد. در همان موقع، در همان وضعیت، ایشان (امام خمینی رحمه الله) نصف شب از دارالشفاء می آمد مدرسه فیضیه و به هر زحمتی بود یخ حوض را می شکست و وضو می گرفت و می رفت زیر مدرس مدرسهو در تاریکی مشغول تهجدش می شد. با حالت خوشی تا اذان صبح مشغول تهجد می شد. هنگام اذان مسجد بالاسر و پشت سر آقای _حاج میرزا جواد ملکی_ به نماز می ایستاد و بعد برمی گشت و مشغول مناجاتش می شد. می توانم بگویم که ایشان در امر عبادت و تهجد اگر در بین علما بی نظیر نبود، یقینا کم نظیر بود».(2)

آقای _علی اکبر آشتیانی _درباره سحرخیزی و مناجات شبانه امام می گوید: «حضرت امام بدون استثنا و هر شب، نماز شب را اقامه می کردند. برای این منظور، معمولاً در ساعات پیش از اذان صبح از خواب برمی خاستند و اگر وقت یاری می کرد، نماز مستحبی را نیز برپا می داشتند و چنانچه تا اذان صبح وقتی باقی بود، بولتن های خبری مختلف را مطالعه می کردند. حضرت امام رحمه الله در به دست آوردن خبر منعکس شده از رادیوهای بیگانه اهتمام داشتند و غالبا اخبار این رادیوها را گوش می کردند. امام عزیز حتی در بستر بیماری نیز نماز شب را ترک نکردند و (در حال بیماری) از رادیو به منظور کسب خبر استفاده می کردند».(3)

بهشت جاودان خدا گوارای روح بلند او باد که دمی از یاد خدا جدا نبود و  هرچه داشت از رهگذر همین پیوند و اتصال بود.
1.مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی رحمه الله، امام در سنگر نماز، 1376، صص 68 ، 70 و 71.
2- همان، ص 67 .
3- همان، ص 75.