نامه پنجاه و سوم: عهدنامه مالک اشتر
و إذا قمت فی صلاتك للنّاس فلا تكوننّ منفّرا و لا مضيّعا، فإنّ فی النّاس من به العلّة و له الحاجة، و قد سألت رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله حين وجّهنی إلى اليمن، كيف أصلّی بهم؟فقال:
«صلّ بهم كصلاة أضعفهم، و كن بالمؤمنين رحيما».
ترجمه
درعهدنامه مشهور مالك اشتر كه پس از شهادت محمد بن ابى بكر در مصر او را به فرمانروائى كشور باستانى مصر منصوب
داشت مىفرمايد: هنگامى كه برخاستى و خود را مهيا ساختى تا با مردم نمازگزارى، نماز را چندان طولانى مخوان كه مردم را پراكنده سازى و سريع و تند هم مخوان كه آن را تباه كنى.
زيرا در ميان مردمى كه با تو نماز مىگزارند، كسانى هستند كه عليل و بيمار و ناتوانند، يا گرفتارى و كار دارند. من از پيغمبر خدا صلى اللَّه عليه و آله، هنگامى كه مرا براى تبليغ اسلام به يمن مىفرستاد پرسيدم: چگونه با مردم نماز گزارم؟
پيغمبر خدا صلی الله عليه و اله فرمود: با آنها مانند ناتوان ترينشان نمازگزار، و حال مؤمنين را رعايت كن
توضیح
ميرزا حبيب الله خويی رحمه الله در توضيح اين عبارات می فرمايد:
يكی از شؤون حاكم اسلامی امامت جماعت بر مردم است. حضرت در اين عهدنامه به مالك اشتر نكات و توصيه های
كشورداری و مسايل اجتماعی را گوشزد می كند. يكی از اين نكات كيفيت برگزاری نمازجماعت است. حضرت امير
عليه السلام سفارش می كند كه در نماز رعايت حال مامومين را داشته باشد و نماز را به صورتی بخواند كه سختی و ضرری برای بيماران و كارگران و غيره نداشته باشد. اگر نماز جماعت مناسب حال آنها نباشد از نمازجماعت نفرت پيدا كرده و ديگر در آن شركت نخواهند كرد. البته اين نكته را هم حضرت متذكر می شوند كه نماز جماعت طوری نباشد كه به واجبات نماز خللی وارد شود يا اينكه آداب نماز رعايت نشود، كه در اين صورت نماز ضايع شده است. پس نماز جماعت بايد بصورت معتدل خوانده شود، نه آنقدر طولانی و خسته كننده كه موجب نفرت و فرار ديگران شود و نه بطوريكه آداب و شرايط نماز رعايت نگردد و نماز ضايع گردد.
منهاج البراعة ج 21 ؛ ص
و إذا قمت فی صلاتك للنّاس فلا تكوننّ منفّرا و لا مضيّعا، فإنّ فی النّاس من به العلّة و له الحاجة، و قد سألت رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله حين وجّهنی إلى اليمن، كيف أصلّی بهم؟فقال:
«صلّ بهم كصلاة أضعفهم، و كن بالمؤمنين رحيما».
ترجمه
درعهدنامه مشهور مالك اشتر كه پس از شهادت محمد بن ابى بكر در مصر او را به فرمانروائى كشور باستانى مصر منصوب
داشت مىفرمايد: هنگامى كه برخاستى و خود را مهيا ساختى تا با مردم نمازگزارى، نماز را چندان طولانى مخوان كه مردم را پراكنده سازى و سريع و تند هم مخوان كه آن را تباه كنى.
زيرا در ميان مردمى كه با تو نماز مىگزارند، كسانى هستند كه عليل و بيمار و ناتوانند، يا گرفتارى و كار دارند. من از پيغمبر خدا صلى اللَّه عليه و آله، هنگامى كه مرا براى تبليغ اسلام به يمن مىفرستاد پرسيدم: چگونه با مردم نماز گزارم؟
پيغمبر خدا صلی الله عليه و اله فرمود: با آنها مانند ناتوان ترينشان نمازگزار، و حال مؤمنين را رعايت كن
توضیح
ميرزا حبيب الله خويی رحمه الله در توضيح اين عبارات می فرمايد:
يكی از شؤون حاكم اسلامی امامت جماعت بر مردم است. حضرت در اين عهدنامه به مالك اشتر نكات و توصيه های
كشورداری و مسايل اجتماعی را گوشزد می كند. يكی از اين نكات كيفيت برگزاری نمازجماعت است. حضرت امير
عليه السلام سفارش می كند كه در نماز رعايت حال مامومين را داشته باشد و نماز را به صورتی بخواند كه سختی و ضرری برای بيماران و كارگران و غيره نداشته باشد. اگر نماز جماعت مناسب حال آنها نباشد از نمازجماعت نفرت پيدا كرده و ديگر در آن شركت نخواهند كرد. البته اين نكته را هم حضرت متذكر می شوند كه نماز جماعت طوری نباشد كه به واجبات نماز خللی وارد شود يا اينكه آداب نماز رعايت نشود، كه در اين صورت نماز ضايع شده است. پس نماز جماعت بايد بصورت معتدل خوانده شود، نه آنقدر طولانی و خسته كننده كه موجب نفرت و فرار ديگران شود و نه بطوريكه آداب و شرايط نماز رعايت نگردد و نماز ضايع گردد.
منهاج البراعة ج 21 ؛ ص
دسته ها: آداب و احکام نماز , دعوت به نماز ,
