قرآن افراد را به سه دسته تقسيم مي‌كند:
1. گروهي که در جامعه فاسد هضم می شوند. «وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضين‏» مدثر/ 45. یعنی: اگر دیدند فضای مجلس، فضای نامناسبی است، نه جرأت خارج دارند و نه جرأت دارند مجلس را تغییر دهند.
2. گروه دیگر، جرأت دارند خود قیام کنند و منطقه را رها کنند، مانند اصحاب کهف که قرآن در ستایش آنان می فرماید: آنان گروهی جوانمرد بودند و در فضای انحرافی و محیط فاسد زندگی می‌کردند. تصمیم گرفتند قیام کنند و از لذتها و رفاه شهری بگذرند و با زندگی بسیار ساده در غار از فکر و دین خود حفاظت کنند . کهف/ 13 – 16.
3. گروه سوم افرادی هستند که نه تنها در جامعه فاسد هضم نمی‌شوند و نه تنها با خارج شدن از منطقه و جلسه، دین خود را حفظ می‌کنند، سعی میکنند تا جامعه را تغيير دهند و فضای فاسد را به فضای سالمي تبدیل کنند اگرچه یک نفر باشد.
قرآن کریم می فرماید: ابراهیم علیه السلام یک نفر بود؛ اما جوانی بود که جامعه را تغيير داد. او فردی در جايگاه امت و ملت بود. نحل/ 120.
بنابر احاديث حضرت ابوطالب علیه السلام نیز یک ملت و پشتيبان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بود.
حضرت خدیجه سلام الله علیها یک نفر بود؛ ولی در برابر همه خواسته های نابه‌حق و خواستگارهای منحرف ایستاد.
زن فرعون، یک نفر بود؛ ولی در قلب محیط فرعونی انفجار ایجاد کرد.
زن فرعون ثابت کرد که با یک گل هم بهار می شود.
زن فرعون ثابت کرد که اگر انسان اراده قوی داشته باشد «می‌تواند محیط، تاریخ و اقتصاد را در هم بشکند. یعنی فضای اقتصادی، چاپلوساني که دور فرعون هستند، زر و زیور، کاخ، تهدید و تطمیع فرعون، رابطه زن و شوهری و وابستگی‌های خانوادگی هيچ اثري در او نمي‌گذارند.
در دستگاه فرعون شخص دیگری بود که ایمان خود را کتمان می کرد و از موسی علیه السلام حمایت می کرد. (ماجرای این شخص نیز در سوره غافر که نام دیگرش سوره مؤمن است، مطرح شده است).
برای دعوت به نماز باید خود و فرزندانمان را از خجالت‌های نابه‌جا دور کنیم.
بهترین راه برای ایجاد جرأت اذان گفتن است. کسی که روی بام برود و با صدای بلند فریاد بزند و اذان بگوید، ضمن دریافت پاداش اذان، امر به معروف، موعظه، تذکر، غفلت زدایی از جامعه، تکبیر و تهلیل ، یک عیب مهم خود که خجالت نابه‌جاست را از خود دور مي‌كند.
مؤذن باید بداند اگر فضای سکوت را شکست و نام خدا را در میان غافلان مطرح کرد، بهترین مردم است. زیرا قرآن کریم می فرماید: «وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللَّه»‏ ؛
کیست بهتر از آنکه مردم را به سوي خدا دعوت کند؟!
و اذان دعوت به سوی خدا و شعاری بی هزينه، روان، موزون، پرمحتوا، ساده و در دسترس همگان است که در چند لحظه گفته می شود.
به هر حال، یکی از وسایل دعوت به نماز که بستر نماز را فراهم می کند، داشتن جرأت و تمرین آن و القاء جرأت به دیگران به ويژه فرزندان است.
حضرت علی علیه السلام می فرماید چرا دیگران در باطل محکم هستند و شما در راه حق ضعیف هستید.
در قرآن از زبان افراد ترسو و بی جرأت نسبت به رفتن به جبهه توجیهات زیادی بيان شده است.
گروهی برای جنگ تبوک می گفتند: ما نگرانیم که اگر به جبهه بیاییم، نگاهمان به دختران رومی ييافتد و دچار فتنه شويم. قرآن می فرماید: همین بهانه ها و ترک جبهه خود بزرگترین فتنه است. «أَلا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا») توبه/ 49(.
و برای نرفتن به جبهه بهانه های مختلفی می آوردند. مثل:
هوا گرم است، خانه های ما در و پنجره ندارد و ما باید بالای سر زن و بچه مان باشیم، راه دور است، دشمن زیاد است و ....
افراد بی اراده و ضعیف به جای اینکه به بر طرف کردن عیب خود بپردازند کار خود را متانت، بصیرت، عقلانیت می پندارند ولي احساسات افراد شجاع را بی تدبیر مي‌دانند.
و نکته آخر در این زمینه اینکه حضرت امیر ع می فرماید: «امر به معروف و نهی از منکر، نه رزق شما را قطع، و نه مرگ شما را نزدیک می کند» نهج البلاغه، خطبه 156.

دسته ها: دعوت به نماز ,