مصادیق سهل انگاری و استخفاف نماز
بعضی: نماز را نمیشناسند.
بعضی آن را بلد نیستند.
بعضی شرایط صحیح بودن آن را نمی دانند.
بعضی شرایط قبول شدن نماز را نمی دانند.
بعضی شرایط کمال آن را نمیدانند.
بعضی نماز را در اول وقت نمیخوانند.
بعضی نسبت به نماز فرزندانشان توصیه ای ندارند.
و بعضی نسبت به صدای اذان بی تفاوت هستند.
بعضی باعجله می خوانند که سجده آنان در روایات به نوک زدن کلاغ تشبیه شده است.
بعضی هر چیز را بر نماز ترجیح می دهند ( ورزش، فیلم، غذا خوردن، گفت و گو، عروسی، ... )
اگر در ماشینی نشسته باشد و چیزی از او به بیرون پرت شود با هیجان فریاد میزند تا ماشین را متوقف کند، ولی اگر وقت نماز برسد هیچ گونه تحرکی از خود نشان نمیدهد.
چه نمازهایی که به خاطر عروسی ها یا عزاداری ها، یا رها میشود یا به آخر وقت موکول میشود.
چه شهرک هایی که همه امکانات در آن وجود دارد جز مسجد.
چه روحانیونی که پست های اداری و رسمی آنان را از امام جماعت شدن محروم کرده است.
چه مساجدی که درب آنها بسته و متروکه شده است و در آن اقامه جماعت نمی شود.
چه موقوفاتی که برای نماز و مسجد است و در جای خود هزینه نمی شود.
چه هیئت امنایی که کارایی لازم را ندارند.
چه مساجدی که امام جماعت جامع الشرایط ندارد.
چه پروازهایی که از مبدأ تا مقصد مراعات برنامه ریزی نماز در آنها صورت نمی گیرد.
چه بسیار مراکز اجتماع، که نمازخانه ای در شأن آن مرکز ندارند.
تمام این موارد مصادیق استخفاف به نماز است و کسانی که مرتکب این استخفاف شده اند، و بودجه های فرهنگی را در قالب های دیگری هزینه میکنند، باید در پیشگاه خداوند متعال پاسخ گو باشند.
تا کنون چند فیلم برای آموزش نماز و اسرار آن ساخته شده است و چقدر فیلم برای آموزش شیرینی پزی، طباخی، کارهای دستی، ... ؟
فکر نکنم (جز افراد نادر) کسی بتواند جواب یا عذر قابل قبولی برای این همه استخفاف داشته باشد.

دسته ها: اهمیت نماز ,