پروردگارا: مرا برپا کننده نماز قرار ده، و از فرزندانم (نیز چنین فرما)، پروردگارا: دعای مرا بپذیر!
آیه ی چهل از سوره مبارکه ابراهیم به‌ انضمام پیام های این آیه ،، یاوران نماز تامل فرمایید .

۱- حضرت ابراهیم(ع) از خداوند خواستار توفیق یافتن خود بر اقامه نماز شد. (ربّ اجعلنى مقیم الصلوة)

۲- حضرت ابراهیم(ع) از خداوند خواستار توفیق یافتن فرزندانش بر اقامه نماز شد. (ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذرّیتى)

۳- اهمیت و جایگاه بلند فریضه نماز در مقایسه با دیگر فریضه هاى الهى (ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذرّیتى)

۴- دعاى حضرت ابراهیم(ع) به درگاه پروردگار براى توفیق یافتن خود و فرزندانش براى احیاى فریضه نماز در جامعه (ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذرّیتى) از اینکه حضرت ابراهیم(ع) درخواست خواندن نماز نکرد; بلکه خواستار اقامه آن شد، برداشت فوق به دست مى آید.

۵- علاقه شدید حضرت ابراهیم(ع) به فریضه نماز و احیاى آن در جامعه (ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذرّیتى) تعبیر «اقامه نماز» به جاى «خواندن نماز» گویاى برداشت فوق است.

۶- احیاى فریضه نماز در جامعه، کارى بس مهم و ارزشمند است. (ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذرّیتى) از آن جا که حضرت ابراهیم(ع)، که از انبیاى بزرگ الهى است، خواستار توفیق احیاى نماز در جامعه شد، برداشت فوق استفاده مى شود.

۷- حضرت ابراهیم(ع) از خداوند ملتمسانه خواستار استجابت دعایش براى اقامه نماز شد. (ربّنا و تقبّل دعاء)

۸- دعا براى استجابت دعاها، از آداب دعاست. (ربّنا و تقبّل دعاء)

۹- ربوبیت الهى، مقتضى استجابت دعا و پذیرش درخواستهاى بندگان است. (ربّنا و تقبّل دعاء)

موضوعات

دسته ها: دعوت به نماز , اهمیت نماز ,