حضور قلب در نماز
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ كَانَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع يُصَلِّي فَمَرَّ بَيْنَ يَدَيْهِ رَجُلٌ فَنَهَاهُ بَعْضُ جُلَسَائِهِ فَلَمَّا انْصَرَفَ مِنْ صَلَاتِهِ قَالَ لَهُ لِمَ نَهَيْتَ الرَّجُلَ فَقَالَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ خَطَرَ فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الْمِحْرَابِ فَقَالَ وَيْحَكَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَقْرَبُ إِلَيَّ مِنْ أَنْ يَخْطُرَ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَهُ أَحَدٌ وسائل‏الشيعة ج : 5 ص : 133
امام حسين‏ عليه السلام در مسجد مدينه نماز مي‏خواند و مردم از پيش روي او رفت و آمد مي‏کردند، (چون برخي پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم اين مسئله را مطرح کردند که عبور از جلوي نمازگذار حرام است و باعث باطل شدن نماز مي‏گردد و اجازه دادند که نمازگزار با دست يا با عصا مانع عبور مردم شوند، در حاليکه در سنّت رسول ‏خدا صلي الله عليه و آله و سلم چنين دستوري وجود ندارد.)
وقتي نماز امام تمام شد به او اعتراض کردند چرا مانع عبور مردم نشدي؟.
امام حسين‏ عليه السلام فرمود: (واي برتو همانا خداوند عزيز و بزرگ نزديکتر از آن است که کسي بين من و او قرار گيرد).