ظاهرا می دانیم ولی به روی مبارک ( و گاهی نامبارک ) نمی آوریم که عامل دوری مردم از رفتارهای مذهبی عملکرد نامطلوب و مغایر مذهب وابستگان و مدعیان مذهب است . در مثل های عامیانه شنیده ایم که مرد نژند و بد چهره ای کودکی را به رسم محبت به بغل گرفته بود و می بوسید . کودک بی نوا از دیدن آن چهره هولناک فریاد و گریه سرداده بود و آن ابله نیز برای آرام کردن کودک چهره وحشتناک خود را بیشتر به او نزدیک می کرد تا مثلا محبتی بروز دهد و او را آرام کند . اما با تلاش او نتیجه معکوس شده بود و فریاد و شیون کودک فزون تر می شد . اطرافیان هم به مشکل پی نمی بردند و یا ملاحظاتی ( همچون ما ) داشتند . خردمندی از آن جا می گذشت و صحنه را مشاهده کرد . به سرعت کودک را از آغوش آن نخراشیده مرد گرفت و کودک در دم آرام گرفت . به همه فهماند که عامل گریه کودک چیزی جز دیدن آن چهره وحشتناک نبود . به قول عبید زاکانی غرض از موش و گربه بر خواندن مدعی فهم کردن است منظورم از نقل این مثل ماجرای ماست این همه گره زدن نماز و عبادت و دین به امور دنیا و دنیازدگان و گندم نمایان جوفروش , حاصلی بهتر از این ندارد . تا این کودک در آغوش آن نخراشیده است فریاد و فغانش بر آسمان است .