روایتی بسیار زیبا در زندگی فردی و اجتماعی از زبان امام رضا علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم
در ایام رحلت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام، مناسب دیدم روایتی بسیار زیبا که راوی آن ایشان است را به عنوان تذکر و یادآوری در اینجا بیاورم باشد که کلام امام رضا علیه السلام چراغ راهی باشد در زندگی فردی و اجتماعی همه ما:

رُوِيَ عَنْ عَبْدِ الْعَظِيمِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا علیهما السلام قَالَ: يَا عَبْدَ الْعَظِيمِ أَبْلِغْ‏ عَنِّي أَوْلِيَائِيَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا يَجْعَلُوا لِلشَّيْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِيلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِي الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّكُوتِ وَ تَرْكِ الْجِدَالِ فِيمَا لَا يَعْنِيهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِكَ قُرْبَةٌ إِلَيَّ وَ لَا يَشْتَغِلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِيقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً فَإِنِّي آلَيْتُ‏ عَلَى نَفْسِي إِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ وَ أَسْخَطَ وَلِيّاً مِنْ أَوْلِيَائِي دَعَوْتُ اللَّهَ لِيُعَذِّبَهُ فِي الدُّنْيَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ كَانَ‏ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِينَ وَ عَرِّفْهُمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لِمُحْسِنِهِمْ وَ تَجَاوَزَ عَنْ مُسِيئِهِمْ إِلَّا مَنْ أَشْرَكَ بِهِ أَوْ آذَى وَلِيّاً مِنْ أَوْلِيَائِي أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءاً فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ لَهُ حَتَّى يَرْجِعَ عَنْهُ فَإِنْ رَجَعَ وَ إِلَّا نَزَعَ رُوحَ الْإِيمَانِ عَنْ قَلْبِهِ وَ خَرَجَ عَنْ وَلَايَتِي وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ نَصِيباً فِي وَلَايَتِنَا وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِكَ.
(الإختصاص؛ ص24)

عبدالعظیم حسنی از امام رضا (علیه السلام) نقل می کند كه حضرت فرمود: اى عبد العظيم! سلام مرا به دوستانم برسان و به آنها بگو كه شيطان را بر خود راه ندهند و فرمانشان بده به راستى در گفتار، و برگردادن امانت و بگو جدال را ترك كنند و از آنچه سودي به حالشان ندارد لب فرو بندند، و به هم رو آورند و با هم ديدار كنند كه مايه نزديكى به من است، و همديگر را تكه پاره نكنند (بین یکدیگر اختلاف ایجاد نکنند)؛ چرا كه من سوگند خوردم با خود: هر كه چنين كند و يكى از دوستانم را به خشم آورد دعا كنم تا خدا او را در دنيا به سختى عذاب كند و در آخرت از زيانكاران باشد، و به آنها بفهمان كه خدا نيكان را می آمرزد و از بدكارانشان درگذرد جز آنكه مشرک شود يا يكى از دوستانم را بيازارد، يا بدخواه او بوده و بدى او را در دل گيرد كه اگر چنین باشد خدا او را نيامرزد، تا برگردد و اگر برگشت كه خوب، و گرنه ايمان را از دلش بركند، و از ولايت من بیرون شود، و بهره‏اى از ولايت ما ندارد و پناه می برم به خدا از اين وضع.