نشانه قبولی نماز

لازم نيست قيامتي قيام بكند و عرض اعمالي بشود و تطاير كتبي بشود و صراط مستقيمي بشود و پُل صراطي باشد بفهميم نماز قبول است يا نه، آن قبولِ كامل و قبول نهايي البته به آن روز موكول مي‌شود اما اين قبولِ مقطعي كاملاً مقدور ماست يعني اگر كسي نماز ظهرين را خوانده تا شب كه نماز مغربين فرا مي‌رسد اين به صورت شفاف و كامل مي‌تواند بفهمد اين نماز ظهرينش مقبول شد يا نشد، اگر تا آن وقت مورد امتحان قرار گرفت دست و پايش نلغزيد اين اطمينان داشته باشد نمازش قبول شد اما همين كه از مصلّيٰ رفته بيرون چهارتا كار پيش آمده آن كار ديگر مي‌كند مطمئن باشد اين نماز قبول نشده ما يك قبولِ كلامي داريم كه ﴿تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ به عهدهٴ اوست، يك صحّت، صحّت يعني صحّت كاري به قبول ندارد صحّت كار فقه اصغر است اين قدر نماز نه قضا دارد نه اعاده و صحيح هم هست يعني رساله مي‌گويد صحيح است ولي آن جهاد اكبر و فقه اكبر مي‌گويد قبول نيست براي اينكه «الصلاة ما هي؟» صلات ﴿تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ اينكه ﴿تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ نبود كه پس بنابراين اين نماز مقبول نيست چون ﴿إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ﴾ اين را همهٴ ما مي‌توانيم بفهميم اما حالا پايان امور «انما الأعمال بخواتيمها» البته اين به قيامت وابسته است اما اين را كاملاً مي‌توانيم بفهميم.(فرازی از جلسه تفسیری سوره مبارکه مریم)