تعارضات الگویی در دعوت به نماز
یکی از عوامل مؤثر در تکوین شخصیت علمی و معنوی نوجوانان و جوانان ایجاد هماهنگی و همکاری مثبت و سازنده بین محیط های اصلی تأثیرپذیری تربیتی آن هاست. این عوامل محیطی را می توان در خانه و محیط آموزشی و جامعه جستجو کرد. برای رسیدن به اهداف تربیت دینی و ترویج فرهنگ نماز، همکاری همه ارگان‌ها و نهادها، به‌ویژه نهادهای فرهنگی و تربیتی ضرورت دارد. خانه، محیط آموزشی و جامعه در انجام دادن وظایف تربیتی و پرورش مسائل دینی، مکمّل یکدیگرند.
لازم است تلاش دست اندرکاران تعلیم و تربیت بر این باشد که پیوندی واقعی و نه ظاهری و صوری بین این عوامل محیطی ایجاد کنند. با این‌گونه پیوند، هم خانه به فضایی اسلامی و آکنده از ارزش‌های معنوی تبدیل می‌شود، و هم مدرسه، نقش سازنده و هدایتگری در زمینه ارزش‌های دینی می‌یابد. از این‌رو، با هماهنگی و یکسانی فضای حاکم و ارزش‌های معنوی و دینی در خانه و محیط آموزشی، بسیاری از تعارضات و مشکلاتی که ممکن است برای نوجوانان و جوانان در نتیجه ناهماهنگی بین خانه، محیط آموزشی و جامعه ایجاد شود، برطرف می‌شود.
یکی از آسیب های تربیت دینی، تضاد ارزش های بین خانواده و محیط آموزشی است. سرچشمه این ناهماهنگی، اختلاف ارزش های اجتماعی و خانوادگی است که علاوه بر این آنچه این اختلاف را دوچندان می کند، ناهماهنگی بین خانواده و محیط آموزشی در مورد مسائل تربیتی است. در زمینه مسائل تربیتی نوجوانان و جوانان، محیط آموزشی و خانواده باید هماهنگی و همکاری زیادی داشته باشند و نواقص یکدیگر را در این خصوص برطرف کنند.
جدایی و تضاد نظام ارزشی خانواده از نظام ارزشی محیط آموزشی علاوه بر اینکه زحمات دست اندرکاران تربیت را در نظام آموزشی به هدر می دهد، مطمئناً به تعمیق تربیت دینی در دانش آموزان نیز نخواهد انجامید. شاگرد به آنچه معلمش خوب بداند، ارج می نهد و آنچه را او بی ارزش می شمارد، بد و زشت می انگارد. او معلم و استاد را محور بسیاری از ارزش های انسانی و اجتماعی می داند. بنابراین حتی گاه ضد ارزش های وجود او را نیز ممکن است ارزش پندارد. در این موقعیت است که دچار تعارض و تردید می شود. زیرا بین آنچه قبلاً از والدین آموخته و آنچه اکنون می بیند، اختلاف است. او نمی خواهد بپذیرد که معلمش ممکن است اشتباه کند، در این صورت احتمال می رود نسبت به ارزش هایی که آموخته بی اعتماد شود یا سرگردانی و تعارض در او باقی بماند.
بنابراین ضرورت دارد با کارهای فرهنگی کوتاه مدت و بلند مدت، فرهنگ هماهنگی بین خانواده و محیط آموزشی را برای از بین بردن تضادهای بین آنها تقویت کرد.
یکی از عوامل مؤثر در تکوین شخصیت علمی و معنوی نوجوانان و جوانان ایجاد هماهنگی و همکاری مثبت و سازنده بین محیط های اصلی تأثیرپذیری تربیتی آن هاست. این عوامل محیطی را می توان در خانه و محیط آموزشی و جامعه جستجو کرد. برای رسیدن به اهداف تربیت دینی و ترویج فرهنگ نماز، همکاری همه ارگان‌ها و نهادها، به‌ویژه نهادهای فرهنگی و تربیتی ضرورت دارد. خانه، محیط آموزشی و جامعه در انجام دادن وظایف تربیتی و پرورش مسائل دینی، مکمّل یکدیگرند.
لازم است تلاش دست اندرکاران تعلیم و تربیت بر این باشد که پیوندی واقعی و نه ظاهری و صوری بین این عوامل محیطی ایجاد کنند. با این‌گونه پیوند، هم خانه به فضایی اسلامی و آکنده از ارزش‌های معنوی تبدیل می‌شود، و هم مدرسه، نقش سازنده و هدایتگری در زمینه ارزش‌های دینی می‌یابد. از این‌رو، با هماهنگی و یکسانی فضای حاکم و ارزش‌های معنوی و دینی در خانه و محیط آموزشی، بسیاری از تعارضات و مشکلاتی که ممکن است برای نوجوانان و جوانان در نتیجه ناهماهنگی بین خانه، محیط آموزشی و جامعه ایجاد شود، برطرف می‌شود.
یکی از آسیب های تربیت دینی، تضاد ارزش های بین خانواده و محیط آموزشی است. سرچشمه این ناهماهنگی، اختلاف ارزش های اجتماعی و خانوادگی است که علاوه بر این آنچه این اختلاف را دوچندان می کند، ناهماهنگی بین خانواده و محیط آموزشی در مورد مسائل تربیتی است. در زمینه مسائل تربیتی نوجوانان و جوانان، محیط آموزشی و خانواده باید هماهنگی و همکاری زیادی داشته باشند و نواقص یکدیگر را در این خصوص برطرف کنند.
جدایی و تضاد نظام ارزشی خانواده از نظام ارزشی محیط آموزشی علاوه بر اینکه زحمات دست اندرکاران تربیت را در نظام آموزشی به هدر می دهد، مطمئناً به تعمیق تربیت دینی در دانش آموزان نیز نخواهد انجامید. شاگرد به آنچه معلمش خوب بداند، ارج می نهد و آنچه را او بی ارزش می شمارد، بد و زشت می انگارد. او معلم و استاد را محور بسیاری از ارزش های انسانی و اجتماعی می داند. بنابراین حتی گاه ضد ارزش های وجود او را نیز ممکن است ارزش پندارد. در این موقعیت است که دچار تعارض و تردید می شود. زیرا بین آنچه قبلاً از والدین آموخته و آنچه اکنون می بیند، اختلاف است. او نمی خواهد بپذیرد که معلمش ممکن است اشتباه کند، در این صورت احتمال می رود نسبت به ارزش هایی که آموخته بی اعتماد شود یا سرگردانی و تعارض در او باقی بماند.
بنابراین ضرورت دارد با کارهای فرهنگی کوتاه مدت و بلند مدت، فرهنگ هماهنگی بین خانواده و محیط آموزشی را برای از بین بردن تضادهای بین آنها تقویت کرد.
