توجه عاطفی اولین مرحله فراگیریعاطفه، نقش مهمي را در چگونگي يادگيري ما بازي مي‌كند. دانش‌آموزان، هنگامي كه اطلاعات را در يك زمينه عاطفي دریافت کنند، آن را بهتر ياد مي گیرند. چرا كه جريان و خط سير عصبي از طريق عواطف افزايش مي‌يابد. در واقع، اگر يك مفهوم در يك زمينه عاطفي و احساسي ياد گرفته شود، دانش‌آموزان قادرند كه آن مفهوم را به خاطر بسپارند و بهتر هم به خاطر بياورند. عاطفه، توجه را هدايت مي‌كند و توجه هم، يادگيري و حافظه را. اين روال و مسير که از تربت در فضای عاطفی آغاز شده و به توجه و نهایتآ به یادسپاری ختم می شود، هنري ––– يادگيري و تقويت حافظه) می تواند الگوي مؤثری را براي يادگيري پديد آورد.
تربيت در فضایی عاطفی برانگيختگی عاطفي توجه يادسپاري تقويت حافظه
نظریه های یادگیری ای که منحصرا بر فرایند اطلاعات و پردازش آن تأکید دارند و به توجهات احساسی و عاطفی اهمیتی نمی دهند، نظریه هایی هستند که نمی توانند پیچیدگی فرآیند یادگیری و دریافت انسان را به درستی درک و تبیین کنند. بنابراین مطلب است که مطالعات تجربی خاصی برای این به وجود آمده است که تأثیر متغیرهای عاطفی را بر روی یادگیری و عملکرد بررسی کنند. چنین متغیرهایی عبارتند از باورها درباره خود و برنامه های گوناگون درسی مدرسه، احساسات، خلق و خوها و مکانیزم های کنترل رفتاری. نتایج این مطالعات به آرامی در حال گنجانده شدن در نظریه های یادگیری و آموزش هستند.
حال با ملاحظه این مطلب نقش توجه عاطفی در جذب و علاقمندی دانش آموزان و اقبال آنان به موضوعی چون نماز روشن می شود. هنگامی که پیش زمینه طرح بحث نماز در مدرسه و یا هر محیط آموزشی دیگر یک پیش زمینه عاطفی و همراه با احساس خوشآیند برای فراگیران نباشد، اساساً مکانیزم یادگیری این مقوله و ارتباط گیری با آن در ذهن آنان فعال نمی شود.
این پیش زمینه عاطفی هر چیز خوشایندی می تواند باشد. ممکن است اخلاق شیرین و مهرورزی معلم و مربی باشد، ممکن است فضای پیرامونی و احساس لذت از آن باشد، ممکن است تشویق، انگیزه بخشی و یا هرچیز دیگری که این حس خوب را ایجاد می کند باشد. مهم اصل حضور آن و توجه معلمان و دست اندرکاران محیط تربیتی به آن است.
