ارائه توسط ستاد اقامه نماز
در میان هیاهوی غفلت‌زاي دنیا، اذان دعوتی است از سوي آفريدگار برای آگاهی مردم و تذکر به غفلت‌زدگان و یادآوری هنگامه رحمت ويژه الهی. اذان و اقامه، دروازه و اذن راه يافتن به محضر ربوبی است. این اذن سیری دارد که از توحید آغاز مي‌شود و با گواهي دادن به رسالت و امامت، تکامل مي‌يابد. سپس انسان را به رستگاری با انجام بهترین کار دعوت مي‌کند. آن‌گاه ديگر بار با تأکید بر توحید به پايان میرسد.
كسي كه دستش به آب مي‌رسد، شيطان از او دور مي‌شود. آن‌گاه که صورتش را مي‌شويد، خداوند روی او را سفيد و نوراني مي‌گرداند. هنگامي که دستهايش را مي‌شوید، خداوند غلّ آتشين را بر دستهاي او حرام مي‌كند. چون مسح سر مي‌كشد، خدا گناهان را از او دور مي‌گرداند. وقتي پاهايش را مسح مي‌كند، خدا او را بر صراط مي‌گذراند، در روزي كه قدم‌ها بر صراط بلغزد و به دوزخ افتد. "[
وقت نماز، میقاتی است که خداوند برای انسان قرار داده تا برای گفت‌وگو با او شایستگی یابد و به مقام عبودیت رسد. پس هر گاه وقت نماز فرارسد و ندای مؤذن برخيزد، در دل وحشت ندای روز قیامت را به یاد مي‌آورد و باید با ظاهر و باطن خویش، در پاسخ دادن به این ندا بشتابد و بکوشد. آنها که به اجابت اذان قیام میکنند، در روز بزرگ عرضه اعمال، به الطاف الهی مخاطب میگردند.
