امید ورشکسته ها
چقدر بد است که آدم‌ها وقتی سرمایۀ دینشان را حساب می‌کنند نمازهایشان را با هم جمع می‌زنند روزه‌هایشان را روی هم می‌گذارند و ختم قرآن‌هایشان را حساب می‌کنند تا ببینند فقیرند یا غنی. کاش روزی برسد که آدم‌ها برای محاسبۀ دینشان شباهت‌هایی را که به تو دارند حساب کنند. هر کسی شباهتش کمتر فقیرتر و هر که شباهتش بیشتر غنی‌تر. ...
چقدر بد است که آدم‌ها
وقتی سرمایۀ دینشان را حساب می‌کنند
نمازهایشان را با هم جمع می‌زنند
روزه‌هایشان را روی هم می‌گذارند
و ختم قرآن‌هایشان را حساب می‌کنند تا ببینند فقیرند یا غنی.
کاش روزی برسد که آدم‌ها برای محاسبۀ دینشان
شباهت‌هایی را که به تو دارند حساب کنند.
هر کسی شباهتش کمتر فقیرتر و هر که شباهتش بیشتر غنی‌تر.
ما کاری به شباهت‌هایمان با تو نداریم
که این قدر دچار توهّم غنا شده‌ایم.
نمازی که شبیه نماز تو نباشد
مگر سرمایه‌ای به حساب می‌آید که دلمان را به آن خوش کنیم؟
این نمازها هر چه قدر بیشتر
نشانۀ فقر بیشتر است یا غنای بیشتر؟
نمازی که شبیه نماز تو نباشد
مگر معراج مؤمن می‌شود و آدم را به آسمان می‌برد؟
اگر بگوییم این نماز از نمازهایی است که باید
به خاطرش توبه کرد، دروغ گفته‌ایم؟
تو روزه که می‌گیری مگر مثل ما
فقط به نخوردن و نیاشامیدن بسنده می‌کنی؟
چرا ما این قدر روزه‌هایمان را بزرگ می‌بینیم؟
این همان روزه‌ای است که خدا می‌گوید خودم پاداش آن هستم؟
شباهت قرآن خواندن ما با قرآن خواندن‌های تو چقدر است؟
جز این است که تو از روی قرآن می‌خوانی و ما هم می‌خوانیم؟
تو با قرآن زندگی می‌کنی.
ما هم با قرآن زندگی می‌کنیم؟
آیا به ما هم می‌گویند قرآن بخوان و بالا برو؟
پس چرا قرآن خواندن‌هایمان
این قدر در نگاهمان بزرگ است؟
اگر روزی برسد که شباهت‌هایمان
ملاک سنجش سرمایه‌هایمان باشد
یک دنیا غنی در یک لحظه احساس ورشکستگی می‌کنند.
چه قدر نیاز داریم این روزها به این احساس ورشکستگی‌ها.
مشکل بزرگ ما این است که احساس فقر نمی‌کنیم.
فقیر که نباشی دنبال سرمایه هم نمی‌روی.
این ورشکسته‌ها هستند که حسّ التماس دارند
ما اگر حسّ التماسمان به تو ضعیف است
برای آن است که هنوز احساس ورشکستگی نکرده‌ایم.
آدم‌هایی که ورشکسته‌اند ولی احساس ورشکستگی ندارند
خیلی خطرناک‌اند
آنها زندگی را روی سرمایه‌ای که ندارند می‌سازند.
بزرگ‌ترین خدمت به این آدم‌ها
قبولاندن ورشکستگی به آنهاست.
آقا!
من ورشکستگی‌ام را خوب فهمیده‌ام
ممنونم که در شب‌هایی که به دنبال شباهتم با تو بودم
به من فهماندی که ورشکسته‌ام.
حالا حسّ التماس گرفته‌ام
دوست دارم با بند بند وجودم التماس کنم
التماس آدم ورشکسته برای چیست؟
جز به دست آوردن سرمایه؟
و سرمایه، بجز شباهت‌های من به تو چیست؟
التماس می‌کنم و اگر بخواهی قسم می‌خورم
به هر چه که تو دوست داری
کمی از سرمایۀ شباهت خودت را به من فقیر بده
بگذار امید رو به قبله شده‌ام با این سرمایه جان بگیرد.
شبت بخیر امید ورشکسته‌ها!
