شعر؛ برخورد بد در مسجد

کودکی دیدم که هنگام نماز

سوی مسجد رفت با اغوش باز

با وضو دستان خود را پاک کرد

روی "شیطان" را سیاه و خاک کرد

جای خوبی بهر خود پیدا نمود

در صف اول خودش را جا نمود

پیرمردی گفت کیست این بی ادب!!

جامه اش بگرفت و او را برد عقب

با صدایی زشت گفت ای بی حیا!!

سوی این مسجد دگر اصلا نیا

بر سر کودک چنین فریاد کرد

دست "شیطان" را ز بند آزاد کرد

کودک از رفتار او آزرده شد

قلب پاکش یک گل پژمرده شد

در دلش شد نفرتی از دین پدید

رنگ مسجد را دگر هرگز ندید .