توقع بزرگ در برابر عملی ناقص!

عربی به مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله وارد شد و با عجله تمام دو رکعت نماز گزارد و در هیچ رکنی، رعایت شرایط و آداب آن نکرد و در قرائت و حفظ مخارج الفاظ و حروف و کلمات نیز هیچ گونه دقتی نکرد و همچنین نماز را با طمأنینه، سکون، وقار، خضوع و خشوع به جا نیاورد. از قضا حضرت زین العابدین علیه السلام حال او را مشاهده می کرد. سرانجام، اعرابی نمازش را به سرعت پایان داد و دستهایش را برای دریافت مزد نمازی که خوانده بود بلند کرد و گفت: خدایا! اَعْلی عِلّیینِ بهشت را روزی من فرما و یک قصر زرّین و چهار حوریه به من ارزانی ده.
امام سجاد علیه السلام فرمود: «ای برادر عرب! کابین و ازدواج بزرگی را طالب هستی».**نماز از دیدگاه قرآن و حدیث، ص 154. لطائف الطوائف، ص 41.***

منبع: داستانهایی پیرامون نماز/ محمود علی محمدلو