فلسفه اينكه نماز با گفتن «الله اكبر» شروع می شود و دست ها را بالا مي آوريم چيست؟
امام رضا عليه السلام در پاسخ به اين سوال فرموده اند: حقّ تعالى ابتداء به تكبير را واجب نموده زيرا در اين جمله ابتداء نام «اللَّه» آمده و حقّ تعالى ارادهاش تعلّق گرفته كه ابتداء به نام او شود و اين مقصود در ابتداء به (سبحان اللَّه) و (الحمد للَّه) و (لا اله الّا اللَّه) تأمين نمىشوند زيرا (اللَّه) در اين كلمات مؤخّر آمده است [1].
علاوه بر اينكه در معناي تكبير، عظمت الهي به بهترين وجه تجلي مي نمايد چرا كه (الله اكبر) يعني خدا برتر از همه موجودات حسي، عقلي، مُلكي و ملكوتي است، يعني خدا برتر از آنست كه كسي بتواند او را توصيف كند... از همين رو امام صادق (ع) مي‌فرمايد: همين كه تكبير مي‌گويي بايد همه چيز نزد تو كوچك شود جز او[2].
اما در خصوص فلسفه بالا آوردن دست ها در احاديث چنين آمده كه بلند نمودن دو دست نوعى تضرّع و زارى نمودن است لذا حقّ تعالى دوست دارد كه بندگان در وقتى كه يادش مىكنند با حالت تضرّع و زارى باشند[3].
[1] - فَإِنْ قِيلَ فَلِمَ بُدِئَ بِالتَّكْبِيرِ قَبْلَ التَّسْبِيحِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّحْمِيدِ قِيلَ لِأَنَّهُ أَرَادَ أَنْ يُبْدَأَ بِذِكْرِهِ وَ اسْمِهِ لِأَنَّ اسْمَ اللَّهِ فِي التَّكْبِيرِ فِي أَوَّلِ الْحَرْفِ وَ فِي التَّسْبِيحِ وَ التَّحْمِيدِ وَ التَّهْلِيلِ اسْمُ اللَّهِ فِي آخِرِ الْحَرْفِ فَبَدَأَ بِالْحَرْفِ الَّذِي اسْمُ اللَّهِ فِي أَوَّلِهِ لَا فِي آخِرِهِ (علل الشرائع ؛ ج1 ؛ ص258)
[2] - بحارالانوار، ج 81، ص 230؛ عبد الرزاق گيلانى، مصباح الشريعة، عبد الرزاق گيلانى، تهران، پيام حق، 1377 ش، اول، باب 13
[3] -علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج1، ص 837
